Ilirowie
Z Wikipedii
Ilirowie - starożytny lud indoeuropejski zamieszkujący u schyłku epoki brązu i we wczesnej epoce żelaza (głównie w okresie halsztackim) zachodnie Bałkany, dokładniej tereny między wschodnim wybrzeżem Morza Adriatyckiego a środkowym Dunajem oraz obszary wschodnich Alp. Od V wieku p.n.e. organizowali liczne państewka plemienne na czele których stali książęta.
Na przełomie II i I wieku p.n.e. zostali podbici przez Rzymian i włączeni w skład prowincji Iliria. W przekazach z tamtego okresu zachowały się świadectwa, że byli oni sprawnymi najemnikami, służącymi zarówno w armii rzymskiej, jak i w armiach greckich.
Od VI wieku n.e. obszary Ilirów zasiedlała ludność słowiańska. Potomkami niezromanizowanych Ilirów są najprawdopodobniej współcześni Albańczycy[1] i Wołosi.