Inflacja inercyjna

Z Wikipedii

Inflacje inercyjna (oczekiwana) jest to oczekiwana stopa inflacji, która zostaje wbudowana w umowy i porozumienia nieformalne oraz założenia polityki fiskalnej i pieniężnej. Zjawisko inercyjności inflacji powoduje, że ma ona tendencję do utrzymywania się przez dłuższy czas. W miarę nasilania się inflacji rośnie amplituda wahań tempa wzrostu cen, co utrudnia formowanie się właściwych oczekiwań i kształtowanie na tej podstawie trafnych decyzji gospodarczych. Jednak nie wszystkie grupy społeczne są w stanie jednakowo zabezpieczyć się w ten sposób przed skutkami inflacji- poszczególne podmioty gospodarcze tracą na inflacji w różnym stopniu, w zależności od ich miejsca w strukturze społecznej, co przyczynia się do przesunięć w dochodach i majątku, które mogą wywoływać negatywne konsekwencje społeczne i polityczne (na przykład wzrost niezadowolenia społecznego).

W warunkach inflacji oczekiwanej podmioty gospodarcze w pewnym stopniu dostosowują się do niej i uwzględniają wzrost poziomu cen przy zawieraniu umów (na przykład klauzula zmiany stopy procentowej przy umowach kredytowych, elastyczne i oparte na stopie rynkowej oprocentowanie depozytów, indeksacja płac i świadczeń społecznych w zależności od wzrostu cen), co pozwala choć w części zmniejszyć ujemne skutki inflacji. Kiedy wzrost cen jest przewidywalny przez podmioty gospodarcze, wówczas wiele jego negatywnych skutków można ograniczyć lub całkowicie wyeliminować, dostosowując do nich wielkości nominalne płac, stóp procentowych, obciążeń podatkowych itd.

Źródło: Leksykon polityki gospodarczej, pod red. Urszuli Kaliny-Prasznic