Ingwar Jarosławicz

Z Wikipedii

Ingwar Jarosławicz, Ingwar Łucki - książę dorohobuski, potem łucki, syn Jarosława Izjasławicza, praprawnuk Włodzimierza Monomacha. W r 1180 przyłączył się do zajmującego Kijów Ruryka Rościsławowicza przeciw Świętosława Wsiewołodowicza czernihowskiego. Choć Ingwar sam był odważny, jak można sądzić z pieśni rycerskiej "Słowo o wyprawie Igora" nie chciał jednak irytować silniejszych sąsiadów: W 1183 nie przyjął w Dorohobużu wygnanego z Halicza Włodzimierza Jarosławicza ze strachu przed jego ojcem Jarosławem Ośmiomysłem. Wkrótce potem Ingwar Jarosławicz zasiadł na tronie łuckim na miejscu starszego brata Wsiełowoda a w 1202, według kontraktu Romana Mścisławicza halickiego z wielkim księciem włodzimierskim, Wsiewołodem Wielkie Gniazdo, obsadzony na tronie kijowskim na miejscu wygnanego stamtąd Ruryka Rościsławicza, który jednak przy pomocy Olgowiczów i Połowców odebrał mu Kijów w tym samym roku. W 1204 brał udział w zdobyciu Włodzimierza Wołyńskiego przez Aleksandra Wsiełowodowicza Bielskiego, który jeszcze w tym samym roku uzyskał a potem stracił przy pomocy miejscowych bojarów. W 1208 - 1211 brał udział w walkach o tron halicki: wysyłał syna na pomoc Danielowi Romanowiczowi przeciwko Igorowi Światosławiczowi siewierskiemu. W 1212 z Mścisławem Romanowiczem wyprawiał się na Kijów przeciwko Wsiełowodowi Czermnemu i uzyskał Kijów, ale potem, po bitwie pod Biełhorodem dobrowolnie ustąpił Kijów Mścisławowi Romanowiczowi staremu a sam schronił się w Łucku. Data śmierci nieznana.

[edytuj] Potomstwo

• Włodzimierz,
• Jarosław
• Izjasław
• Grzymisława, żona Leszka Białego, matka bł. Salomei Piastówny

[edytuj] Źródła

• Słownik encyklopedyczny Brockhausa i Efrona