Innocenty IV
Z Wikipedii
Innocenty IV | |
Herb | |
Imię łacińskie | Innocentius IV |
Data wyboru | 28 czerwca 1243 |
Imię i nazwisko | Sinibaldo Fieschi |
Urodzony | ok. 1180/1190 Genua, Włochy |
Zmarł | 7 grudnia 1254 Neapol, Włochy |
Innocenty IV (Sinibaldo Fieschi) (ur. w Genui-jako syn hrabiego von Lavagna stronnika Ghibellinow opowiadajacych sie za wladza cesarska we Wloszech - zm. 7 grudnia 1254 w Neapolu) – był papieżem w latach 1243-1254. W 1227 roku został wicekanclerzem Kościoła i kardynałem, a w 1235 biskupem Albenga (zrezygnował w 1238). Dążył do zyskania władzy powszechnej przez papiestwo. W 1245 roku zwołał Sobór Lyoński I.
Pochodził z arystokratycznej rodziny - jego ojcem był Hugon, hrabia Lawanii. Nad jego wychowaniem pieczę sprawował stryj Opizjusz, biskup Parmy. Odebrał staranne wykształcenie prawnicze (prawo kanoniczne i rzymskie) na uniwersytetach w Bolonii i Parmie, gdzie potem wykładał.
W 1243 wydał decyzję, na mocy której w kraju podbijanym przez Krzyżaków powstały cztery diecezje: chełmińska, pomezańska, warmińska i sambijska.
W 1246 jego wysłannicy jako pierwsi Europejczycy przybyli do wielkiego chana mongolskiego z listem od niego. Papieskie poselstwo przekazali Jan di Piano Carpini i Benedykt Polak, a ich relacja jest najstarszym wiarygodnym źródłem wiedzy o państwie mongolskim.
W 1248 roku nadał unikalny przywilej Chorwatom używania swojego ojczystego języka i głagolickiego pisma w katolickiej liturgii. Przywilej ten przetrwał 7 stuleci (inaczej niż np. chiński) — aż dopiero Sobór Watykański II w latach 1962-1965 dopuścił oficjalnie inne narodowe języki do katolickiej liturgii. 8 września 1253 w uroczystość narodzenia NMP kanonizuje Stanisława ze Szczepanowa, biskupa krakowskiego.
Poprzednik Guido Pierleone |
Wicekanclerz Św. Kościoła Rzymskiego (1227-1228) |
Następca Marinus de Eboli |
|