Instytut Tele- i Radiotechniczny
Z Wikipedii
Instytut Tele- i Radiotechniczny (ITR) - jednostka badawczo-rozwojowa prowadząca badania nad wysoko rozwiniętymi technologiami, które rokują nadzieje na zastosowanie w gospodarce.
[edytuj] Struktura ITR
Prace badawcze i innowacyjne prowadzone są w wyspecjalizowanych Centrach. W Instytucie działają Centra:
- CA - Centrum Badawcze Systemów Teleinformatycznych i Aplikacji Sprzętowych
- CM - Centrum Badawcze Zaawansowanych Technologii
- C1 - Centrum Innowacji Technologii Płytek Drukowanych
- C2 - Centrum Innowacji Automatyki i Miernictwa
- C3 - Centrum Innowacji Piezoelektroniki i Ultradźwięków
[edytuj] Historia
Swoje początki ITR ma 1929, kiedy to powołano do życia Instytut Radiotechniczny, który skupiał się na pracach z zakresu radioelektroniki. Dzielił się on na działy: lamp elektronowych, kontroli nadawań, materiałów piezoelektrycznych i magnetycznych oraz probierczy. W kwietniu 1934 Instytut Radiotechniczny został połączony z Laboratorium Teletechnicznym Ministerstwa Poczt i Telegrafów, tworząc Państwowy Instytut Telekomunikacyjny. Mieścił się on w budynkach przy ul. Ratuszowej w Warszawie, zwolnionych przez Państwową Wytwórnię Łączności. ITR wciąż ma tam swoją siedzibę.
Państwowy Instytut Telekomunikacyjny podzielony był na wydziały: Radiotechniki, Teletechniki i Techniki Pocztowej. Były w nim prowadzone badania dotyczące radiotechniki, kontynuując prace prowadzone w Instytucie Radiotechnicznym. W kolejnych latach Instytut rozszerzał się, prowadząc badania w coraz szerszym zakresie. W 1935 zorganizowany został dział telewizji, który był pierwszą taką polską placówką i jedną z pierwszych w świecie. Na podstawie prowadzonych tam prac w 1937 uruchomiono pierwszą polską stację telewizyjną (mechaniczną w standardzie 120 linii) w gmachu Prudentialu, trwały też prace nad telewizją elektroniczną 343-liniową, które w momencie wybuchu II wojny światowej były na ukończeniu. Przed wybuchem wojny w Instytucie zatrudnionych było 350 osób.
W czasie niemieckiej okupacji, na terenie Państwowego Instytutu Telekomunikacyjnego działał zakład Werkstatt für Fernmeldetechnik.
W 1945 wznowiono działalność Instytutu pod kierownictwem prof. Janusza Groszkowskiego. Jego dynamiczny rozwój zaowocował utworzeniem w 1950 oddziału w Gdańsku, zajmującego się problematyką radionawigacyjną, oraz we Wrocławiu zajmujący, się problemami miernictwa i technologii materiałów mikrofalowych. W 1951 Państwowy Instytut Telekomunikacyjny podzielony został na Przemysłowy Instytut Telekomunikacji oraz Instytut Łączności.
Podczas kolejnej reorganizacji ośrodków naukowo-badawczych w maju 1956 z części PIT i Centralnego Biura Konstrukcyjnego Telekomunikacji utworzono Instytut Tele- i Radiotechniczny. Inicjatorem jego powstania i pierwszym dyrektorem został mgr inż. Kazimierz Cieliszak.W dniu 1 września 2007r. nastąpiło skonsolidowanie Instytutu Tele- i Radiotechnicznego z Przemysłowym Instytutem Elektroniki. Obecnym dyrektorem jest dr inż. Józef Gromek.
