Israel Taub
Z Wikipedii
| Israel Taub ur. 1849, zm. 1920 |
|
 |
|
| 1. cadyk modrzycki | |
| Okres urzędowania | od 1891 do 1920 |
| Następca | Szaul Elazar Taub |
Israel Meir Taub (jid. ישׂראל מאַיר טאַוב) (ur. 1849 w Raciążu, zm. 24 listopada 1920 w Warszawie) – rabin, pierwszy cadyk chasydzkiej dynastii Modrzyc, (jid. מאָדזשיץ). Syn cadyka Szmula Eliasza ze Zwolenia i wnuk Jechezkela Tauba z Kazimierza Dolnego.
W 1888 objął sukcesję po swoim ojcu zostając cadykiem w Zwoleniu. W roku 1891 przeniósł swój dwór do Modrzyc, wioski leżącej pod Dęblinem (obecnie dzielnicy tego miasta) i dał początek nowej chasydzkiej dynastii Modrzyc. Podczas I wojny światowej, w 1914 roku przeniósł się do Warszawy, gdzie mieszkał aż do śmierci. Był twórcą wielu słynnych nigunów chasydzkich, takich jak Ezkera Hagadol. Jego komentarze z księgi Rodzaju, Wyjścia oraz Kapłańskiej zostały zebrane w jedną prace, którą nazwano Diwrei Israel. Jego prace z zakresu księgi Liczb Bamidbar i Powtórzonego Prawa Dewarim zaginęły.
Israel Taub został pochowany w ohelu na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej w Warszawie (kwatera 47, rząd 9).
