Izba Kultury Rzeszy
Z Wikipedii
Izba Kultury Rzeszy (Die Reichskulturkammer RKK) utworzona 22 września 1933 roku przez Józefa Goebbelsa, ministra Rzeszy do spraw oświecenia publicznego i propagandy była instrumentem narodowosocjalistycznej polityki kulturalnej i instytucją nadzorującą wszelkie obszary życia kulturalnego oraz warunki życia twórców dóbr kultury.
[edytuj] Struktura organizacyjna
Kierownictwo przejął Goebbels osobiście mianując się na prezydenta Izby, którą podzielił na siedem izb branżowych:
- Izba Literatury Rzeszy (Reichsschrifttumskammer),
- Izba Filmowa Rzeszy (Reichsfilmkammer),
- Izba Muzyczna Rzeszy (Reichsmusikkammer), prezesem do 1935 był komponista Richard Strauss, później Peter Raabe,
- Izba Teatralna Rzeszy (Reichstheaterkammer),
- Izba Dziennikarstwa Rzeszy (Reichspressekammer), prezes Max Amann,
- Izba Radiowa Rzeszy (Reichsrundfunkkammer) rozwiązana 1939,
- Izba Sztuk Plastycznych (Reichskammer der bildenden Künste).
[edytuj] Zadania Izby Kultury Rzeszy
Głównym zadaniem Izby było upaństwowienie, nadzór i kontrola kultury; z czego wynikało ujednolicenie (glajchszaltowanie Gleichschaltung) w myśl zaleceń partyjnych wszelkich przejawów życia kulturalnego w Niemczech. Tylko członek izby branżowej mógł być twórcą w obszarze kultury. Jednak nie każdy mógł być członkiem izby - nie przyjmowano osób pochodzenia żydowskiego oraz innych osób uznanych za niepożądane.
Kultura była przesycona polityką i miała służyć propagandzie narodowosocjalistycznej. Większość twórców podporządkowała się zaleceniom partyjnym. Dzieła plastyczne stały się antymodernistyczne i wzorowano je według koncepcji XIX-wiecznego realizmu. W rzeźbie i architekturze realizowano monumentalne projekty wzorowane na klasycyzmie.
W roku 1936 zabroniono eksponowania wszelkich dzieł ekspresjonizmu, które Goebbels określał jako wynaturzenia (Entartete Kunst); tego rodzaju dzieła usunięto z ekspozycji muzealnych, częściowo zniszczono lub sprzedano za granicę, a książki spalono publicznie. Natomiast twórców prześladowano.
