Józef Grzegorz Wojtarowicz

Z Wikipedii

Józef Grzegorz Wojtarowicz (1791-1875) - biskup tarnowski.

Józef Wojtarowicz urodził się w Szynwałdzie 10 marca 1791 roku. Wstąpił do seminarium lwowskiego. Po jego ukończeniu kontynuował studia wyższe w Wiedniu, gdzie w 1817 r. przyjął święcenia kapłańskie. Po roku studiów objął stanowisko profesora teologii moralnej w nowo powstałym przemyskim seminarium. Był m.in. kanclerzem, inspektorem szkół, kanonikiem katedralnym, prałatem, a po śmierci biskupa Korczyńskiego został wikariuszem kapitulnym diecezji przemyskiej. W 1840 r. ks. G. J. Wojtarowicz został mianowany biskupem młodej (istniejącej od 1786-1805 i ponownie od 1815 r.) diecezji tarnowskiej. Był pierwszym Polakiem kierującym tą diecezją. Nowy biskup miał przed sobą ogromną pracę, była to przede wszystkim walka z pijaństwem wśród chłopów. Jako biskup znacznie przyczynił się do budowy nowych i odnowy starych kościołów, starał się zwiększyć aktywność kapłanów w sprawowaniu sakramentów świętych, kładł nacisk na głoszenie homilii, śpiewanie polskich pieśni kościelnych, a także na katechizację ludności, w tym dzieci i młodzieży. Biskup Wojtarowicz zakładał na terenie diecezji liczne "Towarzystwa Trzeźwościowe" zupełnie nieznane wcześniej w Tarnowie, gdzie zachęcał wiernych do abstynencji lub do ograniczenia spożywania trunków. Popierał także misje parafialne i sprowadzał do diecezji licznych kaznodziejów przede wszystkim jezuitów, franciszkanów, bernardynów i karmelitów.

Za jego czasów notuje się także rozwój szkolnictwa wiejskiego, rozwijającego się przedtem w bardzo wolnym tempie. Rządy biskupa Wojtarowicza przypadają na trudny czas rozbiorów i dramatycznego powstania w 1846 r. i rzezi galicyjskiej w 1848 r. Biskup jednak starał trzymać się nieco na boku, choć wstawiał się o uwolnienie aresztowanych księży, można jednak stwierdzić, że do powstania ustosunkowany był pozytywnie. Tym przede wszystkim naraził się władzom austriackim, które w 1850 r. skłoniły go do rezygnacji. Po opuszczeniu diecezji biskup Wojtarowicz osiadł w klasztorze oo. Cystersów w Krakowie-Mogile, a nowym biskupem tarnowskim został ks. J. A. Pukalski. Ze względu na pogarszający się stan zdrowia, biskup przeniósł się do kościoła św. Mikołaja, a potem do kościoła św. Floriana. Biskup cieszył się w Krakowie ogromnym szacunkiem zarówno wśród biednych, którym chętnie pomagał, jak i wśród możnych. Jego przyjacielem był prezydent Krakowa Józef Dietl. Biskup zmarł 31 maja 1875 r. po długiej i ciężkiej chorobie.