Józef Lubomirski
Z Wikipedii
Józef Lubomirski herbu Szreniawa bez Krzyża (ur. 1751 - zm. 1817 Równe) – generał lejtnant Wojsk Koronnych, kasztelan kijowski, starosta romanowski.
Syn Stanisława Lubomirskiego wojewody Kijowskiego i Bracławskiego, rodzony brat Michała również generała lejtnanta, dziedzic Równego z przyległościami. Żonaty z Ludwiką Sosnowską, niegdyś ukochaną T. Kościuszki, która wniosła mu w posagu olbrzymie dobra szarogrodzkie (jej ojciec hetman Sosnowski wygrał je w karty w 1768).
Od 1774 starosta romanowski i dowódca chorągwi pancernej. W latach 1786 - 1788 szef 12 regimentu Pieszego Koronnego, potem 5 regimentu Pieszego Koronnego. Generał lejtnant z 1792. Poparł Konstytucję 3 Maja, jednak nie walczył w jej obronie, wymawiając sie złym stanem zdrowia. Pozostał w służbie za czasów targowickich, przydzielony do 4 Dywizji w Kamieńcu Podolskim. Rychło zredukowany ze względu na brak znajomości służby liniowej. Od 1790 kasztelan kijowski.
Jeden z najbogatszych magnatów polskich. Pionier uprzemysłowienia kraju. Zakładał manufaktury i fabryki m. in. znaną wytwórnie fajansu w Korcu. Działacz masonerii.
Kawaler Orderu Orła Białego i Orderu Świętego Stanisława. Założyciel Józefgrodu, czyli późniejszej Bałty.
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Bibliografia
H. P Kosk Generalicja polska t. 1 Oficyna Wydawnicza "Ajaks" Pruszków 1998.
