Józef Użycki

Z Wikipedii

Józef Użycki (ur. 1 grudnia 1932 w Kiertynie k/Lwowa) - generał broni Ludowego Wojska Polskiego.

W lutym 1940 wywieziony z rodziną na Syberię. Służbę wojskową rozpoczął we wrześniu 1950 jako podchorąży Oficerskiej Szkoły Piechoty nr 1 we Wrocławiu. W 1952 promowany na pierwszy stopień oficerski, po czym skierowany na dowodcę plutonu, a następnie zastępcę dowódcy kompanii w 4 pułku piechoty 2 Dywizji Piechoty w Kielcach. W latach 1954 - 1957 słuchacz Akademii Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. Po studiach skierowany na szefa sztabu batalionu 33 pułku zmechanizowanego (pz) 2 Dywizji Zmechanizowanej (DZ) w Nysie. W latach 1959 - 1966 pełnił służbę w sztabie Śląskiego Okregu Wojskowego, gdzie był m. in. oficerem Odziału Operacyjnego. W 1966 szef sztabu - zastępca dowódcy 10 pułku czołgów średnich 10 Dywizji Pancernej w Opolu. Przez rok dowodził pułkiem. W 1969 szef sztabu - zastępca dowódcy 11 Dywizji Pancernej (DPanc) w Żaganiu. Po zakończeniu Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR w 1973 dowódca 11 Dywizji Pancernej. Mianowany generałem brygady w 1974. W 1976 szef sztabu - zastępca dowódcy Pomorskiego Okręgu Wojskowego, w 1978 jego dowódca. Dowodził Okręgiem do 1983, po czym powołany na okres kilku miesięcy na stanowisko zastępcy szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego ds. operacyjnych. W 1979 generał dywizji. W latach 1983 - 1990 szef Sztabu Generalnego i jednoczesnie wiceminister Obrony Narodowej. W latach 1980 - 1985 poseł na Sejm PRL. W 1984 mianowany generałem broni. W 1981 członek Wojskowej Rady Ocalenia Narodowego. Współautor nowej polskiej doktryny obronnej, która reprezentował w 1990 na konferencji szefów sztabow generalnych państw Europy i Ameryki Północnej. Autor książki "Wojna konwencjonalna w Europie". Służbę wojskowa zakończył 3 października 1991.