Józef Urbanowicz

Z Wikipedii

Józef Urbanowicz (1916-1989) - generał broni WP, długoletni wiceminister obrony narodowej PRL, jeden z najbliższych współpracowników generała armii Wojciecha Jaruzelskiego.

Polak z Łotwy, w latach 1932-1935 robotnik w Zakładach Mechanicznych w Rydze, 1935-1938 - marynarz Floty Handlowej, od 1941 roku oficer Armii Radzieckiej, a od 1943 - powstałego na terenie ZSRR ludowego Wojska Polskiego. Był w latach 1943-1945 zastępcą dowódcy 4 Dywizji Piechoty im. Jana Kilińskiego do spraw politycznych.

Od 1945 na kierowniczych stanowiskach w aparacie partyjno-politycznym LWP. Był między innymi zastępcą dowódcy Marynarki Wojennej do spraw politycznych - Szefem Zarządu Polityczno-Wychowawczego Marynarki Wojennej (1945-1952), zastępcą do spraw politycznych dowódcy Pomorskiego Okręgu Wojskowego, Dowódcy Wojsk Lotniczych i Obrony Przeciwlotniczej Obszaru Kraju oraz komendanta Akademii Sztabu Generalnego WP, a w latach 1960-1965 komendantem Wojskowej Akademii Politycznej. Generał brygady od 1958. W latach 1965-1971 szef Głównego Zarządu Politycznego WP. Generał dywizji od 1964.

W latach 1968-1984 - wiceminister obrony narodowej, od 1971 równocześnie Zastępca Ministra do spraw ogólnych. Generał broni od 1973.

Działacz komunistyczny. Członek komunistycznej Partii Łotwy (1939-1940), Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego (1940-1944), Polskiej Partii Robotniczej (1944-1948), a od 1948 - Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W latach 1968-1971 - zastępca członka Komitetu Centralnego PZPR, 1971-1986 - członek Komitetu Centralnego PZPR.

Poseł na Sejm PRL (1965-1985). W latach 1984-1987 Ambasador PRL w Mongolii.

Odznaczony między innymi Orderem Budowniczych Polski Ludowej, Orderem Odrodzenia Polski IV i V klasy, Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari, Orderem Krzyża Grunwaldu III klasy, Orderem Sztandaru Pracy I i II klasy, Orderem Lenina (ZSRR), dwukrotnie Orderem Czerwonego Sztandaru (ZSRR), Orderem Przyjaźni Narodów (ZSRR), Orderem Obrony Ojczyzny (Jugosławia) i innymi odznaczeniami.

[edytuj] Źródła

• Encyklopedia Historii Polski, Warszawa 1996
• Kto jest kim w Polsce 1984, Warszawa 1984
• H.P. Kosk, Generalicja Polska, tom II, Warszawa 2001