Jacek Bielczyk

Z Wikipedii

Jacek Bielczyk
Jacek Bielczyk, Lublin 2006
Państwo	Polska
Data i miejsce urodzenia	23 lutego 1953 Siemianowice Śląskie
Tytuł szachowy	mistrz międzynarodowy (1979)
Ranking	2326 (01.07.2007)
Miejsce w kraju	129

Jacek Bielczyk (ur. 23 lutego 1953 w Siemianowicach Śląskich) – polski szachista, mistrz międzynarodowy od roku 1979.

Na początku lat 70. był czołowym juniorem kraju, dwukrotnie (w latach 1971 i 1972) zdobywając tytuły mistrza Polski juniorów, zaś w roku 1973 - tytuł wicemistrzowski. W latach 1972-1973 reprezentował Polskę na turniejach o mistrzostwo Europy w Groningen. W roku 1973 zwyciężył w turnieju juniorów w Warszawie. Debiut w finale mistrzostw Polski seniorów zanotował w roku 1975, zajmując w Poznaniu bardzo dobre, V miejsce. Ogółem, w latach 1975-1983, dziewięciokrotnie wystąpił w finałowych turniejach o mistrzostwo kraju, najlepszy wynik uzyskując w Zielonej Górze w roku 1982, kiedy to zajął IV miejsce. W roku 1976 reprezentował Polskę na młodzieżowych drużynowych mistrzostwach świata w Caracas, zdobywając 5½ pkt w 9 partiach.

W latach 1980-1982 wystąpił na dwóch olimpiadach szachowych: w La Valletcie oraz w Lucernie, łącznie zdobywając 9½ pkt w 18 partiach^[1].

Od roku 1996 należy do członków zarządu Polskiego Związku Szachowego, pełniąc funkcje przewodniczącego Komisji Trenerów (1996-2000) oraz wiceprezesa ds. sportowych (2004-2008).

[edytuj] Przypisy

1. ↑ OlimpBase

[edytuj] Linki zewnętrzne

• (en) Jacek Bielczyk – wybrane partie szachowe
• (en) Jacek Bielczyk – karta na stronie FIDE