Jacob Leib Talmon

Z Wikipedii

Jacob Leib Talmon (1916-1980), profesor historii nowożytnej na Uniwersytecie w Jerozolimie. Urodził się w Polsce, w ortodoksyjnej żydowskiej rodzinie.

W 1934 r. rozpoczął studia na Uniwersytecie w Jerozolimie. Następnie kontynuował naukę we Francji, a po inwazji hitlerowskiej przeniósł się do Londynu. Tam ukończył London School of Economics.

W swoich najważniejszych dziełach - The Origins of Totalitarian Democracy i Political Messianism: The Romantic Phase - Talmon krytykuje Rewolucję francuską, określając jej ideologię terminem demokracja totalitarna; ponadto podkreśla on podobieństwa pomiędzy jakobinizmem a stalinizmem.

Najważniejsze prace:

• The Origins of Totalitarian Democracy, 1952
• The Nature of Jewish History-Its Universal Significance, 1957
• Political Messianism - The Romantic Phase, 1960
• The Unique and The Universal, 1965
• Romanticism and Revolt, 1967
• Israel among the Nations, 1968
• The Age of Violence, 1974
• The Myth of Nation and Vision of Revolution, The Origins of Ideological Polarization in the 20th Century, 1981
• The Riddle of the Present and the Cunning of History 2000 (wyd. pośmiertne)

To jest tylko zalążek artykułu biograficznego. Jeśli możesz, rozbuduj go.