Jan Dydak
Z Wikipedii
Jan Zygmunt Dydak (ur. 14 czerwca 1968 r. w Czeladzi) – polski bokser, medalista olimpijski.
Na Igrzyskach Olimpijskich w Seulu (1988) zdobył brązowy medal w wadze półśredniej. Startował także w Mistrzostwach Europy w Göteborgu 1991, gdzie odpadł z turnieju w półfinale (zdobył brązowy medal) i Mistrzostwach Świata w Sydney 1991, lecz bez powodzenia.
Trzy razy sięgał po tytuł mistrza Polski w 1987 (w wieku 19 lat!), 1990 i 1991, dwukrotnie zwyciężał w Turnieju im. Feliksa Stamma w 1989 i 1990. Na przełomie lat 80. i 90. największy, obok Andrzeja Gołoty i Dariusza Michalczewskiego, talent polskiego boksu. Czterokrotny zwycięzca klasyfikacji "Boksu" na najlepszego polskiego pięściarza: 1988 (waga półśrednia), 1989, 1990, 1991 (lekkośrednia). W barwach Czarnych Słupsk drużynowy mistrz Polski 1990 oraz 8-krotny reprezentant kraju w meczach międzypaństwowych (5 zwycięstw, 3 porażki).
Według oficjalnych statystyk stoczył 171 walk, 159 wygrał, 2 zremisował i 10 przegrał.
Karierę zakończył w roku 1991, z powodu poważnej kontuzji dłoni. Był zawodnikiem GKS Jastrzębie (1982-1986) i Czarnych Słupsk (1987-1991). W 2005 został trenerem sekcji bokserskiej Czarnych.
