Jan Mastalerz

Z Wikipedii

Jan Mastalerz (ur. 23 maja 1894 w Warszawie) – pułkownik Armii Czerwonej. Od 1944 do 1946 naczelny prokurator wojskowy.

W latach 1913-1915 ślusarz w Warszawie oraz pracownik stacji kolejowej Warszawa-Praga. Ewakuowany w głąb Rosji. Pracował na kolei w Pskowie i Piotrogrodzie do 1917.

W latach 1919-1939 był sedzią sądów wojskowych Armii Czerwonej, m.in. jako:

• przewodniczący Trybunału Wojennego 45. DP
• zastępca przewodniczącego Trybunału Wojennego 6. Korp. Piech.
• członek kolegium Trybunału Floty Bałtyckiej

Następnie prokurator 16. Białoruskiego Korpusu oraz pomocnik prokuratora garnizonu miasta Baku. Od 1925 prokurator Prokuratury Wojskowej Armii Czerwonej. Ukończył specjalny kurs w Akademii Wojskowej im. Frunzego w Moskwie. Prokurator Prokuratury Specjalnego Korpusu Kolejowego od 1938 do lipca 1941.

Po agresji III Rzeszy na Związek Radziecki powołany na stanowisko prokuratora Wojskowej Prokuratury w Jarosławiu.

15 lutego 1944 oddelegowany do służby w Wojsku Polskim - początkowo jako prokurator Prokuratury Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR. Naczelny prokurator wojskowy od 2 września 1944 do stycznia 1946. Następnie I zastępca prezesa Naczelnego Sądu Wojskowego do marca 1947. Powrócił do ZSRR 21 marca 1947.

Syn Ignacego Mastalerza.

[edytuj] Bibliografia

• Krzysztof Szwagrzyk, Prawnicy czasu bezprawia: sędziowie i prokuratorzy wojskowi w Polsce 1944-1956, Kraków, Wrocław 2005, Instytut Pamięci Narodowej - Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, Towarzystwo Naukowe Societas Vistulana, ISBN 83-88385-65-8.