Jan Ptaszyn Wróblewski

Z Wikipedii

Jan Ptaszyn Wróblewski
Jan "Ptaszyn" Wróblewski, Zamość 2005
Imię i nazwisko	Jan Wróblewski
Pseudonim	Ptaszyn
Data i miejsce urodzenia	27 marca 1936 Kalisz
Instrument	saksofon
Gatunek	jazz
Zawód	muzyk kompozytor dziennikarz
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Jan "Ptaszyn" Wróblewski, właśc. Jan Wróblewski (ur. 27 marca 1936 w Kaliszu) – polski muzyk jazzowy, kompozytor, aranżer i dyrygent, a także dziennikarz i krytyk muzyczny.

Gra na saksofonie tenorowym i barytonowym. Założył kilka zespołów i angażował się w wiele projektów muzycznych. Od 1970 prowadzi w Programie III Polskiego Radia autorskie programy jazzowe. Uważany za jednego z największych popularyzatorów muzyki jazzowej w Polsce. Poza tym komponował również muzykę filmową (Pan Anatol szuka miliona, Niech żyje miłość) oraz popularne piosenki, wykonywane m.in. przez Ewę Bem, Łucję Prus, Marylę Rodowicz i Andrzeja Zauchę. Tworzył również koncerty symfoniczne. Nagrał kilkanaście albumów autorskich, brał udział w nagraniu kilkudziesięciu innych płyt.

[edytuj] Życiorys

Jan Wróblewski pochodzi z rodziny adwokackiej. Edukację podstawową odebrał w Szkole Podstawowej nr 4 im. Elizy Orzeszkowej. W 1952 ukończył I Liceum Ogólnokształcące im. Adama Asnyka w Kaliszu. Równolegle do nauki w liceum kształcił się w Podstawowej Szkole Muzycznej w Kaliszu, gdzie uczył się gry na fortepianie i klarnecie. W tym czasie grał w kaliskim zespole jazzu tradycyjnego Ładne kwiatki.

Studiował na wydziale Mechanizacji Rolnictwa Politechniki Poznańskiej, a następnie na Akademii Muzycznej w Krakowie. Podczas studiów w Poznaniu założył własny zespół, współpracował też z Kwintetem Jerzego Miliana. W 1956 roku zaproszono go do formacji Krzysztofa Trzcińskiego. W Sekstecie Komedy grał na saksofonie barytonowym. Występ z tą grupą był dla niego profesjonalnym debiutem; zagrali na koncercie podczas otwarcia poznańskiego ośrodka Telewizji Polskiej, a następnie (1956-57) na festiwalach jazzowych w Sopocie.

Za punkt przełomowy w karierze Jana Wróblewskiego uważa się przesłuchanie przeprowadzone latem 1958 przez George Weina (amerykańskiego promotora jazzu), w wyniku którego został on zaangażowany do orkiestry International Newport Band i jako pierwszy polski jazzman oraz jedyny z krajów zza tzw. żelaznej kurtyny wystąpił na festiwalu jazzowym w Newport (USA). Występ tej grupy został zarejestrowany w filmie Jazz on Summer's Day.

Po tym koncercie występował w wielu miastach Stanów Zjednoczonych, a następnie w Europie, Indiach, Afryce i Azji. W latach 1968-78 kierował Studiem Jazzowym Polskiego Radia. Współpraca z Willisem Conoverem (popularyzatorem Jazzu w Radio Music USA) zaowocowała powstaniem audycji 3 kwadranse jazzu, którą prowadzi nieprzerwanie od 1970 roku.

Założył sam lub też włączył się do licznych zespołów, z których ważniejsze to:

Jazz Believers (1958-1959)
Kwintet Andrzeja Kurylewicza (1960-1961)
Polish Jazz Quartet (1963-1966)
Mainstream (1973-1977)
SPPT Chałturnik (1970-77)
Kwartet Ptaszyna Wróblewskiego (1978-1984)
Made In Poland (od 1993)

Komponował też muzykę filmową oraz dłuższe utwory:

Wariant Warszawski – koncert na orkiestrę
Maesteso cobinato – koncertu na saksofon barytonowy i orkiestrę symfoniczną
Czytanki na orkiestrę – suita

Realizował też programy telewizyjne (Jan Ptaszyn Wróblewski prezentuje). Lansował też młodych adeptów jazzu na wielu warsztatach muzycznych w kraju i zagranicą.