Jan Teodor Schlieben
Z Wikipedii
Jan Teodor Schlieben (ur. 26 grudnia 1638 w Brzeźnicy – zm. 10 stycznia 1695) – wojewoda inflancki, jeden z przywódców opozycji antyelektorskiej w Prusach Książęcych.
Był synem Albrechta (1600-1656) płka w służbie polskiej i Elżbiety Truchses von Wetzhausen. Rodzina Schliebenów była spokrewniona ze znanymi rodami szlachty pruskiej i polskiej. Rodzina ta posiadała liczne majątki na terenie Prus Książęcych, a przedstawiciele tej rodziny byli starostami m.in.: w Giżycku, Piszu i Węgorzewie.
Jan Teodor Schlieben na terenie Prus Książęcych pełnił różne funkcje i był dziedzicznym starostą Gierdawy. Po porwaniu Kalksteina z Warszawy przez agentów Elektora, w listopadzie 1670 zbiegł do Korony. Został starostą rogozińskim i wojewodą inflanckim (przed 1681).
W Polsce przeszedł na katolicyzm i później w porozumieniu z biskupem warmińskim Radziejowskim ufundował klasztor bernardynów w Kadynach. Schlieben był kolatorem jezuickiego kościoła w Świętej Lipce i zgodnie z testamentem pochowany tam został, w rok po śmierci.
[edytuj] Bibliografia
- Tadeusz Oracki, "Słownik biograficzny Prus Książęcych i Ziemi Malborskiej od połowy XV do końca XVIII wieku L-Ż", Ośrodek Badań Naukowych im. Wojciecha Kętrzyńskiego w Olsztynie, Olsztyn, 1988.
| Poprzednik -?- |
 |
wojewoda inflancki (przed1681) |
|
Następca -?- |
