Jan Tomicki

Z Wikipedii

Jan Tomicki (ur. 1786 okolice Warszawy - zm. 1847 Kożuszki k/Warszawy). Generał brygady powstania listopadowego.

Służbę wojskową rozpoczął w roku 1806 w 5 pułku jazdy w Armii Księstwa Warszawskiego jako szeregowiec, jednak w krótkim okresie czasu dosłużył sie stopnia kapitana. Brał udział w wojnie z Austrią w 1809 jako szef szwadronu 6 pułku ułanów.

W bitwie pod Mirem w 1812 przejściowo dowódca Brygady Jazdy. Major i pułkownik z 1813. Odbył kampanie saską i francuską.

W styczniu 1815 dowódca 1 pułku ułanów armii Królestwa Polskiego. Generał z 1829 w Dywizji Strzelców Konnych. Ulubieniec księcia Konstantego, który puszczał mu płazem awantyry i ekstrawagancje.

W czasie powstania listopadowego czasowo dowódca 1 Dywizji Jazdy rezerwowej, ale w wyniku zatargu z gen. J. Skrzyneckim w kwietniu 1831 podał sie do dymisji. Przebywał w Warszawie i w majatku Kożuszki.

Po upadku powstania wzięty do niewoli i zesłany do Wołogdy. Po uwolnieniu powrócił w 1833 i gospodarował w swoich mazowieckich dobrach.

[edytuj] Bibliografia

H. P Kosk Generalicja polska t. 2 wyd. Oficyna Wydawnicza "Ajaks" Pruszków 2001.