Jan Tyranowski
Z Wikipedii
Jan Leopold Tyranowski (ur. 9 lutego 1901 w Krakowie, zm. 15 marca 1947 w Krakowie) - księgowy, krawiec, polski mistyk chrześcijański i kierownik duchowy Karola Wojtyły.
Całe życie spędził w na Dębnikach w Krakowie. Uzyskał maturę, z wykształcenia był księgowym, ale zawód ten wykonywał dość krótko. Po ojcu odziedziczył pracownię krawiecką i utrzymywał siebie i matkę z krawiectwa. Jan Paweł II, wspominając go w swojej książce „Dar i Tajemnica” twierdził, że Tyranowski wybrał pracę krawca, zamiast bycia urzędnikiem, bo to mu pozwalało na głębsze życie wewnętrzne[1].
W 1935 na skutek kazania w kościele na Dębnikach Tyranowski przeżył odrodzenie religijne. Wg Elżbiety Konderak, zwykłe kazanie otworzyło w sercu dojrzałego mężczyzny jakąś nową życiową przestrzeń[1]. Prowadził notatnik duchowy, a każdy swój dzień wypełniał - na zasadzie zakonnej - przez pracę, modlitwę i studia teologiczne.
Nieśmiały (w opinii znajomych) i mówiący staroświeckim językiem Tyranowski zapraszał do swojego mieszkania przy ul. Różanej 11 w pobliżu Rynku dębnickiego, kilkunastu młodych ludzi, początkowo na modlitwę różańcową (m.in. w ramach Żywego Różańca), potem na czytanie Biblii i rozmowy o wierze. Uważał, że w człowieku tkwi głęboka religijność, której trzeba pozwolić się ujawnić. Swoim działaniem dążył do tego, aby religijność tę ujawniać i rozwijać[2]. Szczególną uwagę poświęcał renesansowym mistykom chrześcijańskim - na spotkaniach czytał notatki o św. Janie od Krzyża oraz św. Teresie z Avila. Wykorzystywał też pisma św. Tomasza z Akwinu. 11 osób spośród uczestników cotygodniowych spotkań zostało później księżmi.
Podczas II wojny światowej Tyranowski kontynuował spotkania w swoim mieszkaniu. Po aresztowaniu salezjanów krakowskich Tyranowski zaopiekował się młodzieżowymi męskimi grupami. Jedno z tych spotkań zostało wykryte przez Gestapo. Niemcy uznali jednak właściciela lokalu za niespełna rozumu fanatyka religijnego[3].
W spotkaniach brał udział młody Karol Wojtyła, który poznał Tyranowskiego w lutym 1940 podczas rekolekcji dla młodzieży męskiej w parafii św. Stanisława Kostki na Dębnikach. To dzięki Tyranowskiemu Wojtyła poznał mistykę Jana od Krzyża, a rok po śmierci krawca obronił doktorat, "Doktryna wiary według św. Jana od Krzyża".
Późniejszy papież wspominał:
- Od niego nauczyłem się między innymi elementarnych metod pracy nad sobą, które wyprzedziły to, co potem znalazłem w seminarium. Tyranowski, który sam kształtował się na dziełach św. Jana od Krzyża i św. Teresy od Jezusa, wprowadził mnie po raz pierwszy w te niezwykłe, jak na mój ówczesny wiek, lektury.[4]
Tyranowski zachorował w 1946 na gruźlicę płuc, nie był obecny na mszy prymicyjnej swojego najważniejszego ucznia. Zmarł 15 marca 1947. Został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
W 1997 rozpoczął się diecezjalny proces beatyfikacyjny Jana Leopolda Tyranowskiego. Został on zamknięty w marcu 2000, a dokumentację przekazano watykańskiej Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych[5].
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 Elżbieta Konderak, Krawiec Tyranowski, Miesięcznik List 10/2005
- ↑ Świadkowie wiary naszych czasów, witryna zakonu jezuitów, dostępne w Internecie, dostęp 2007-08-29, 08:23
- ↑ Grzegorz Gacki, Świadkowie XX wieku - Jan Tyranowski
- ↑ Jan Paweł II, Dar i tajemnica
- ↑ Tygodnik Powszechny, Nr 6, 11 lutego 2001
[edytuj] Bibliografia
- Karol Wojtyła: Apostoł. W: Aby Chrystus się nami posługiwał. Kraków 1979 - tekst dedykowany "Pamięci Jana".
- Wspomnienia o Janie Tyranowskim. Oprac. ks. Aleksander Drozd. W zbiorze: Chrześcijanie. Red.: bp. Bohdan Bejze. Tom XI. Warszawa 1983
- Antoni Czyż: Krawiec-mistyk i co z tego wynikło. Wojtyła i Jan od Krzyża. W: Światło i słowo. Egzystencjalne czytanie tekstów dawnych. Warszawa 1995.
