Jan Zahradnik
Z Wikipedii
Jan Zahradnik (ur. 28 stycznia 1904, zm. 22 października 1929 we Lwowie) - polski poeta i krytyk literacki.
Był synem Hieronima Zahradnika, starosty w Kosowie, w Karpatach Wschodnich i Olgi Zahradnik (nazwisko panieńskie Zarzycka). Jako czternastoletni uczeń lwowskiego III Gimnazjum im. Stefana Batorego, brał udział w obronie Lwowa (w 1918), za co został odznaczony Krzyżem Obrony Lwowa.
Wcześnie rozpoczął działalność literacką. Około siedemset wierszy i artykułów opublikował w dzienniku Stronnictwa Narodowo Demokratycznego - Słowie Polskim. Należał do założycieli Zespołu Stu. Wydanie książkowe jego poezji, zatytułowane Ludziom smutnym ukazało się w 1925 r. Wydano też jego broszurę o Makuszyńskim - W krzywym zwierciadle(1927) oraz dramat p.t. Łątki lwowskie(1924), którego był współautorem. Jego wiersze ukazały się w wielu antologiach polskich i zagranicznych.
Książeczkę o nim wydał prof. Mieczysław Piszczykowski. Jego poezję opracował (wraz z obszerną bibliografią) Józef Giergielewicz.
Dwa lata przed śmiercią Jan Zahradnik spędził w sanatorium dla chorych na gruźlicę w Hołosku. Pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim obok Kaplicy Borkowskich przy bramie głównej.
