Jeżeli...
Z Wikipedii
| ''Jeżeli...'' | |
| Oryginalny tytuł | if... |
| Gatunek | dramat |
| Kraj produkcji |  Wielka Brytania |
| Język | angielski |
| Data premiery |  1968brak dystrybucji w Polsce |
| Czas trwania | 111 min. |
| Produkcja | |
| Reżyseria | Lindsay Anderson |
| Scenariusz | David Sherwin, John Howlett |
| Muzyka | Marc Wilkinson |
| Zdjęcia | Miroslav Ondříček |
| Scenografia | Jocelyn Herbert |
| Kostiumy | Shura Cohen |
| Montaż | David Gladwell |
| Produkcja | Lindsay Anderson, Michael Medwin, Roy Baird |
| Dystrybucja | Paramount Pictures |
| Nagrody | |
| Złota Palma 1969 | |
| 'Jeżeli...' na IMDb | |
Jeżeli... (ang. if...) – brytyjski film fabularny z 1968 roku, laureat Złotej Palmy w Cannes w 1969.
Film kręcony był podczas rewolty studentów w maju 1968 w Paryżu, wokoło szkoły do której chodził Lindsay Anderson, reżyser dzieła. Jest pierwszą częścią trylogii złożonej z O Lucky Man! (1973) i z Britannia Hospital (1982).
[edytuj] Obsada
- Malcolm McDowell – Mick Travis
- David Wood – Johnny
- Richard Warwick – Wallace
- Christine Noonan – dziewczyna
- Rupert Webster – Bobby Philips
- Robert Swann – Rowntree
- Hugh Thomas – Denson
- Michael Cadman – Fortinbras
- Peter Sproule – Barnes
- Peter Jeffrey – nauczyciel
- Anthony Nicholls – generał Denson
- Arthur Lowe – pan Kemp
- Mona Washbourne – Matron
- Mary MacLeod – pani Kemp
- Geoffrey Chater – kapelan
[edytuj] Treść
Spędziwszy lato w Londynie, jednej ze stolic kontrkultury i buntu, Mick Travis (Malcolm McDowell) wraca do swej szkoły, typowo brytyjskiej, z internatem i mundurkami. College House, miejsce w którym mieszka, jest instytucją o ostrych podziałach hierarchicznych i wszechobecnej przemocy wobec osób znajdujących się na niższych szczeblach hierarchii. Wraz z dwoma przyjaciółmi, Wallacem i Knightly, Mick organizuje protest przeciwko istniejącemu systemowi – protest dość klasyczny, swoją drogą, polegający na przemycaniu wódki, zakazanych wyjściach do miasta, itp. Spotyka ich za to kara, która ma stać się dla innych przykładem; kara ta (fizyczna) jest jednak niewspółmiernie wysoka w stosunku do występku. Trzej koledzy, wraz z kilkoma nowymi osobami, wypowiadają tedy wojnę swym przełożonym, instytucji, i biernym kolegom.
Film kończy się w sposób takoż brutalny jak i surrealistyczny: strzelaniną i rzucaniem granatów. Instytucja rzecz jasna umiera. Upadek przełożonych jest natomiast daleki od godnego.
