Jerzy Ignaciuk

Z Wikipedii

Jerzy Ignaciuk (ur. 28 października 1951 roku w Warszawie, zm. 30 lipca 2000 roku w Olsztynie) - pisarz.

Całe dorosłe życie spędził w Olsztynie. Ukończył tu Wydział Pedagogiczny Wyższej Szkoły Pedagogicznej; był członkiem Olsztyńskiego Oddziału Stowarzyszenia Pisarzy Polskich; pracował w Wydawnictwie Stowarzyszenia Społeczno-Kulturalnego „Pojezierze”. Zadebiutował w 1978 roku tomikiem wierszy „Odwróceni od słońca”. Potem wydał: „Sonety cyrku Salto” i „Ojczyznę płaczę”, zbiory opowiadań „Łowca kamieni” i „Posłuszni” oraz powieści „Dwie”, „Martwe dzielnice” i „Tomasz niewierny”. Miał w dorobku śpiewogrę „Pieśń o drodze” i widowisko „Orataorium”. Pisał też książki dla dzieci (o przygodach Gacoperka).

Jerzy Ignaciuk był uczniem i przyjacielem Zbigniewa Nienackiego; po jego śmierci podjął się kontynuacji serii „Pan Samochodzik i...” (pod pseudonimem Jerzy Szumski).

Był laureatem nagród literackich: Wydawnictwa „Iskry” im. Stanisława Wyspiańskiego, im. Stanisława Piętaka i im. Biskupa Ignacego Krasickiego. Otrzymywał też nagrody za teksty na festiwalach poezji śpiewanej, studenckiej i religijnej.

Napisał następujące książki z serii „Pan Samochodzik i...” (jako Jerzy Szumski):

• Kindżał Hasan-beja,
• Bursztynowa Komnata tom 1-2,
• Złoto Inków tom 1-2
• Floreny z Zalewa.

Ostatnie lata jego życia były naznaczone chorobą alkoholową.