Jerzy Pławczyk

Z Wikipedii

Jerzy Pławczyk (ur. 16 kwietnia 1911 w Dąbrowie Górniczej), polski lekkoatleta - skoczek, miotacz i wieloboista.

Zawodnik AZS Warszawa i Nord de la France. Absolwent Centralnego Instytutu Wychowania Fizycznego w Warszawie (1932).

Olimpijczyk z Los Angeles (1932) - 7-8. miejsce w skoku wzwyż z wynikiem 1.90 i z Berlina (1936). Brązowy medalista mistrzostw Europy w dziesięcioboju (1934 - 7552.345 pkt.), szósty w ME w dziesięcioboju (1938 - 5946 pkt.). Rekordzista Europy w skoku wzwyż (1.96 w 1932).

3-krotny rekordzista kraju w skoku wzwyż (do 1.96 w 1932), 6-krotny mistrz polski w skoku wzwyż, dziesięcioboju i w sztafecie 4 x 100 m (1932-36), 6-krotny halowy mistrz kraju: w skoku wzwyż, skoku o tyczce i w dal (1933-36). Rekordy życiowe : wzwyż - 1.96 (1932), tyczka - 3.73 (1934), w dal - 7.19 (1935), rzut dyskiem - 43.25 (1934), rzut oszczepem - 55.70 (1936), pięciobój - 3084 pkt. (1935), dziesięciobój - 6871 pkt. (1936). W 1932 zajął 6. miejsce w plebiscycie Przeglądu Sportowego na 10 najlepszych sportowców Polski.

W 1938 wyemigrował do Francji. W 1940 jako żołnierz armii francuskiej internowany w Norymberdze, później w Królewcu. W 1943 wrócił do Francji. Startował w skoku wzwyż również podczas wojny. Był też od 1943 do 1948 instruktorem sportowym w Vichy, Paryżu i Roame. Potem był handlowcem i nauczycielem. Obecnie mieszka w Polsce.