Z Wikipedii
Skok w dal – konkurencja lekkoatletyczna, w której zawodnicy wykonują rozbieg, odbijają się z jednej nogi z belki i lądują na piaszczystej skoczni na dwie nogi. Na krawędzi belki znajduje się listwa z plasteliną. Jeśli zawodnik podczas odbicia dotknie butem plasteliny, skok jest nieważny (decyduje ślad na plastelinie). Wynik skoku jest mierzony od linii między plasteliną a belką do ostatniego (najbliższego belce) śladu pozostawionego na piasku pod kątem prostym.
Podczas zawodów wszyscy zawodnicy wykonują trzy skoki eliminacyjne, a najlepszych ośmiu jeszcze trzy skoki finałowe. O zwycięstwie decyduje najdłuższa odległość w konkursie. Jeżeli dwóch zawodników uzyska taką samą odległość o pozycji decyduje odległość drugiego najdłuższego skoku każdego z nich.
[edytuj] Historia skoku w dal
Skoczek z ciężarkami przedstawiony na antycznej wazie
Skok w dal uprawiany był już podczas starożytnych igrzysk olimpijskich, gdzie pojawił się w 708 p.n.e. jako druga konkurencja pentatlonu. Zawodnicy skakali z ciężarkami w obu rękach, by uzyskać lepszy wyniki. Rezultaty rywalizacji starożytnych Greków są imponujące, bo np. w 498 p.n.e. Chionis z Lakonii uzyskał 16,64 m. Prawdopodobnie pomiaru obejmuje sumę z trzech prób.
W późniejszym okresie, w starożytnym Rzymie i średniowieczu, ćwiczenia ze skoku w dal wchodziła w skład szkolenia wojskowego. Zawody w skoku w dal były też rozgrywane podczas świąt i uroczystości. W XVIII wieku konkurencja ta była promowana przez twórców nowych systemów wychowania fizycznego. Od końca XIX wieku skok w dal pojawia się w programie lekkoatletycznych zawodów sportowych organizowanych wówczas w Wielkiej Brytanii. Zawodnicy ciągle jeszcze skakali z ciężarkami, uzyskując odległości 8-9 m. Skok w dal był jedną z ośmiu konkurencji, jakie rozgrywano podczas zawodów lekkoatletycznych między uniwersytetami w Oksfordzie i Cambridge, uznawanych za początek współczesnej lekkoatletyki.
Skok w dal rozgrywana jest na Igrzyskach Olimpijskich od 1896 dla mężczyzn i od 1948 dla kobiet, na mistrzostwach Europy: od 1934 dla mężczyzn i od 1938 dla kobiet. W programie mistrzostw Polski skok w dal pojawił się już w 1920 dla mężczyzn i 1922 dla kobiet. Do najlepszych polskich specjalistek tej konkurencji należały: Stanisława Walasiewicz, Elżbieta Krzesińska, Maria Kusion-Bibro, Irena Szewińska, Mirosława Sarna, Anna Włodarczyk, Agata Karczmarek, Jolanta Bartczak. W dorobku Polek są trzy medale olimpijskie, w tym złoto E. Krzesińskiej (Melbourne 1956), dwa tytuły mistrzyni Europy i kilka rekordów świata. Lista sukcesów wśród meżczyzn nie jest tak imponująca. Wyróżniali się: Edward Adamczyk, Zbigniew Iwański, Henryk Grabowski, Kazimierz Kropidłowski, Józef Szmidt, Andrzej Stalmach, Waldemar Stępień, Jan Kobuszewski, Stanisław Szudrowicz, Grzegorz Cybulski, Stanisław Jaskułka, Andrzej Klimaszewski.
[edytuj] Rekordziści
[edytuj] Najlepsi zawodnicy wszech czasów
Poniższe tabele przedstawiają listy 10 najlepszych skoczków w dal w historii.
lp. |
wynik |
zawodnik |
państwo |
data |
miejsce |
1. |
8,95 m |
Mike Powell |
Stany Zjednoczone |
30 sierpnia 1991 |
Tokio |
2. |
8,90 m |
Bob Beamon |
Stany Zjednoczone |
18 października 1968 |
Meksyk |
3. |
8,87 m |
Carl Lewis |
Stany Zjednoczone |
30 sierpnia 1991 |
Tokio |
4. |
8,86 m |
Robert Emmijan |
ZSRR |
22 maja 1987 |
Cachkadzor |
5. |
8,74 m |
Larry Myricks |
Stany Zjednoczone |
18 lipca 1988 |
Indianapolis |
5. |
8,74 m |
Erick Walder |
Stany Zjednoczone |
2 kwietnia 1994 |
El Paso |
6. |
8,73 m |
Irving Saladino |
Panama |
24 maja 2008 |
Hengelo |
7. |
8,71 m |
Iván Pedroso |
Kuba |
18 lipca 1995 |
Salamanka |
8. |
8,66 m |
Loúis Tsátoumas |
Grecja |
2 czerwca 2007 |
Kalamáta |
9. |
8,63 m |
Kareem Streete-Thompson |
Stany Zjednoczone |
4 lipca 1994 |
Linz |
10. |
8,62 m |
James Beckford |
Jamajka |
5 kwietnia 1997 |
Orlando |
- zobacz więcej na stronach IAAF
lp. |
wynik |
zawodnik |
państwo |
data |
miejsce |
1. |
7,52 m |
Galina Czistiakowa |
ZSRR |
26 lipca 1988 |
Leningrad |
2. |
7,49 m |
Jackie Joyner-Kersee |
Stany Zjednoczone |
22 maja 1994 |
Nowy Jork |
3. |
7,48 m |
Heike Drechsler |
NRD |
9 lipca 1988 |
Neubrandenburg |
4. |
7,43 m |
Anisoara Stanciu |
Rumunia |
4 czerwca 1983 |
Bukareszt |
5. |
7,42 m |
Tatiana Kotowa |
Rosja |
23 czerwca 2002 |
Annecy |
6. |
7,39 m |
Jelena Belewska |
ZSRR |
18 lipca 1987 |
Briańsk |
7. |
7,37 m |
Inessa Krawiec |
Ukraina |
13 czerwca 1992 |
Kijów |
8. |
7,33 m |
Tatiana Lebedeva |
Rosja |
31 lipca 2004 |
Tuła |
9. |
7,31 m |
Jelena Chłopotnowa |
ZSRR |
12 września 1985 |
Ałma Ata |
10. |
7,27 m |
Irina Simiagina |
Rosja |
31 lipca 2004 |
Tuła |
- zobacz więcej na stronach IAAF
[edytuj] Rozwój rekordu świata w skoku w dal
wynik |
zawodnik |
państwo |
data |
miejsce |
7,61 m |
Peter O'Connor |
Irlandia |
5 sierpnia 1901 |
Dublin |
7,69 m |
Edward Gourdin |
Stany Zjednoczone |
23 lipca 1921 |
Cambridge |
7,77 m |
Robert LeGendre |
Stany Zjednoczone |
7 lipca 1924 |
Paryż |
7,89 m |
William de Hart Hubbard |
Stany Zjednoczone |
13 czerwca 1925 |
Chicago |
7,90 m |
Edward Hamm |
Stany Zjednoczone |
7 lipca 1928 |
Cambridge |
7,93 m |
Sylvio Cator |
Haiti |
9 września 1928 |
Paryż |
7,98 m |
Chuhei Nambu |
Japonia |
27 października 1931 |
Tokio |
8,13 m |
Jesse Owens |
Stany Zjednoczone |
25 maja 1935 |
Ann Arbor |
8,21 m |
Ralph Boston |
Stany Zjednoczone |
12 sierpnia 1960 |
Walnut |
8,24 m |
Ralph Boston |
Stany Zjednoczone |
27 maja 1961 |
Modesto |
8,28 m |
Ralph Boston |
Stany Zjednoczone |
16 lipca 1961 |
Moskwa |
8,31 m |
Igor Ter-Owanesjan |
ZSRR |
10 czerwca 1962 |
Erywań |
8,31 m |
Ralph Boston |
Stany Zjednoczone |
15 sierpnia 1964 |
Kingston |
8,34 m |
Ralph Boston |
Stany Zjednoczone |
12 września 1964 |
Los Angeles |
8,35 m |
Ralph Boston |
Stany Zjednoczone |
29 maja 1965 |
Modesto |
8,35 m |
Igor Ter-Owanesjan |
ZSRR |
19 października 1967 |
Meksyk |
8,90 m |
Bob Beamon |
Stany Zjednoczone |
18 października 1968 |
Meksyk |
8,95 m |
Mike Powell |
Stany Zjednoczone |
30 sierpnia 1991 |
Tokio |
A tak wyglądałaby tabela rekordów świata, gdyby Bob Beamon nie pobił rekordu świata dzięki korzystnym warunkom w Meksyku:
[edytuj] Rekordziści w hali
[edytuj] Najlepsi zawodnicy wszechczasów w hali
|
wynik |
zawodnik |
państwo |
data |
miejsce |
1. |
8,79 m |
Carl Lewis |
Stany Zjednoczone |
27 stycznia 1984 |
Nowy Jork |
2. |
8,62 m |
Iván Pedroso |
Kuba |
7 marca 1999 |
Maebashi |
3. |
8,59 m |
Miguel Pate |
Stany Zjednoczone |
1 marca 2002 |
Nowy Jork |
4. |
8,56 m |
Yago Lamela |
Hiszpania |
7 marca 1999 |
Maebashi |
5. |
8,49 m |
Robert Emmijan |
ZSRR |
21 lutego 1987 |
Liévin |
6. |
8,45 m |
Larry Myrick |
Stany Zjednoczone |
27 stycznia 1990 |
Liévin |
7. |
8,44 m |
Mike Powell |
Stany Zjednoczone |
5 lutego 1993 |
Budapeszt |
8. |
8,43 m |
Stanisław Taraszenko |
Rosja |
26 stycznia 1994 |
Moskwa |
8. |
8,43 m |
Eric Walder |
Stany Zjednoczone |
11 marca 1994 |
Indianapolis |
9. |
8,42 m |
Irving Saladino |
Panama |
13 lutego 2008 |
Peanía |
10. |
8,41 m |
Kiril Sosunov |
Rosja |
8 marca 1997 |
Paryż |
|
wynik |
zawodnik |
państwo |
data |
miejsce |
1. |
7,37 m |
Heike Drechsler |
NRD |
13 lutego 1988 |
Wiedeń |
2. |
7,30 m |
Galina Czistiakowa |
ZSRR |
28 stycznia 1989 |
Lipieck |
3. |
7,20 m |
Larisa Bereżna |
ZSRR |
4 lutego 1989 |
Homel |
4. |
7,17 m |
Jelena Chłopotnowa |
ZSRR |
16 lutego 1985 |
Kiszyniów |
5. |
7,13 m |
Jackie Joyner-Kersee |
Stany Zjednoczone |
5 marca 1994 |
Atlanta |
6. |
7,09 m |
Helga Radtke |
NRD |
24 lutego 1985 |
Berlin |
6. |
7,09 m |
Inessa Krawiec |
Ukraina |
1 lutego 1992 |
Moskwa |
7. |
7,05 m |
Jolanda Czen |
ZSRR |
4 lutego 1989 |
Homel |
8. |
7,03 m |
Dawn Burrell |
Stany Zjednoczone |
10 marca 2001 |
Lizbona |
9. |
7,01 m |
Nijolé Medviedvieva |
ZSRR |
25 stycznia 1987 |
Kowno |
10. |
7,00 m |
Naide Gomes |
Portugalia |
9 marca 2008 |
Walencja |
[edytuj] Bibliografia
- Skok w dal [w:] Mała encyklopedia sportu, t.2, Warszawa: Sport i Turstyka, 1987.