Jerzy Rudnicki
Z Wikipedii
Jerzy Rudnicki "Druciarz" - (ur. 11 lipca 1931, zm. 12 lutego 1988) polski alpinista i taternik, były prezes Klubu Wysokogórskiego w Katowicach, instruktor i kierownik obozów taternickich, z zawodu inżynier mechanik.
Okres największej aktywności taternickiej Druciarza przypada na lata 1950-1965. W 1956 r. jako pierwszy Polak wszedł na Elbrus[1], wspinał się w Alpach, odkrywał nowe drogi taternickie (np. na wschodniej ścianie Młynarczyka w 1960 r.), współuczestniczył w pierwszych zimowych przejściach najtrudniejszych tatrzańskich dróg (m.in. Jaworowe Turnie, Grań Hrubego, Wielka Teriańska Turnia).
Druciarz przeszedł do historii polskiego taternictwa ze względu na to, że był bohaterem wielu nieprawdopodobnych opowieści i wspomnień. Cechował go indywidualizm i specyficzny tryb życia. Sprzęt turystyczny, ubranie, zdezelowany motocykl, a nawet własną sztuczną szczękę naprawiał drutem - co dało początek jego przezwisku. Nie stronił od alkoholu, nie dbał o konwenanse i higienę, żył według własnych zasad i reguł.
[edytuj] Bibliografia
- Taternik - 1988, nr 2.
- S. Worwa, Wspomnienie o Druciarzu, czyli Jurku Rudnickim [w:] Góry i Alpinizm, nr 87-88. [1]
- A. Skoczylas, Na przestrzeni lat... [w:] Góry i Alpinizm, nr 72-73. [2]
