Jerzy Waglewski
Z Wikipedii
Jerzy Waglewski - reportażysta, dziennikarz radiowy.
Ojciec Wojciecha Waglewskiego, dziadek Fisza i Piotra Waglewskiego.
Spis treści |
[edytuj] Biografia
Jerzy Waglewski ukończył wydział Filologii Polskiej Uniwersytetu Wrocławskiego jednak pierwszą pracę dziennikarską rozpoczął jeszcze przed studiami w dzienniku Życie Radomskie. W kolejnych latach pracował we wrocławskiej Gazecie Robotniczej, Żołnierzu Wolności i ostatecznie w Polskim Radiu, najpierw w programie dla zagranicy a od 1968 w redakcji reportażu Programu III Polskiego Radia.
Waglewski był również wicedyrektorem i zastępcą redaktora naczelnego Agencji Radiowo-Telewizyjnej ARTEL oraz działał w Stowarzyszeniu Dziennikarzy Polskich.
[edytuj] Twórczość
W 1972 roku we współpracy z Tadeuszem Sumińskim wydał opracowanie W Beskidzie Żywieckim i na Orawie[1].
W kolejnych latach był autorem reportaży radiowych opowiadających o losach Polaków, członków ruchu oporu w kraju i za granicą podczas II wojny światowej. Wybór z tych reportaży ukazał się w książce Poprawki do życiorysu[2]
Pod patronatem SDP zebrał również wspomnienia kolegów dziennikarzy, które w 2003 roku wydane zostały w zbiorze Z historii PRL. Dziennikarze[3]. Trzy lata później ukazały się Wspomnienia niekontrolowane. Z historii PRL. Dziennikarze, część II[4].
Dziennikarskie doświadczenie Jerzy Waglewski wykorzystuje prowadząc dokumentację osiągnięć artystycznych swojego syna i wnuków[5].
Przypisy
- ↑ W Beskidzie Żywieckim i na Orawie, Interpress, 1972
- ↑ Poprawki do życiorysu, Wydawnictwo MON, 1978
- ↑ Z historii PRL. Dziennikarze, Iskry, 2003
- ↑ Wspomnienia niekontrolowane. Z historii PRL. Dziennikarze, część II, Wydawnictwo słowo/obraz/terytoria, 2006
- ↑ Dziura w głowie. Wysokie Obcasy, 2006-10-23