Wojciech Waglewski
Z Wikipedii
Wojciech Waglewski | |
Wojciech Waglewski w gdańskim klubie Żak – 17 II 2007 |
|
Imię i nazwisko | Wojciech Waglewski |
Pseudonim | Wagiel |
Data urodzenia | 21 kwietnia 1953 |
Pochodzenie | Nowy Sącz |
Gatunek | rock, folk, jazz |
Zawód | muzyk, kompozytor, aranżer, producent |
Instrument | |
gitara | |
Zespół | |
Voo Voo, Morawski Waglewski Nowicki Hołdys, Osjan, Bemibem | |
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons | |
Kolekcja cytatów w Wikicytatach | |
Strona internetowa |
Wojciech Waglewski (ur. 21 kwietnia 1953 w Nowym Sączu) – polski gitarzysta, kompozytor, aranżer i producent muzyczny. Ma żonę Grażynę, z którą ma dwóch synów, obecnie artystów hip-hopowych: Fisza (Bartosz, 1978) i Emade (Piotr, 1981). Syn Jerzego Waglewskiego.
Spis treści |
[edytuj] Muzyczne początki
Początkowo grał w warszawskim klubie studenckim Alfa skąd między innymi za namową Zbigniewa Hołdysa trafił do klubu Medyk.
„ | I tak trafiłem w 1969 r. do Fatum, na miejsce zwolnione przez Darka Kozakiewicza, który nie tylko dla mnie był wtedy gwiazdą, "polskim Hendrixem"... Ja także grałem z tą grupą hendrixowskie kompozycje, lecz mniej agresywnie niż Darek, claptonowską techniką... | ” |
— Wojciech Waglewski, Magazyn Muzyczny, Voo Voo – konkretne zamówienie |
... a ich wspólne muzyczne korzenie sprawią że 26 lat później spotkają się z Darkiem Kozakiewiczem przy okazji nagrania płyty Tribute to Eric Clapton.
Na początku lat 70. na krótko Waglewski związał się z Michałem Urbaniakiem, współtworzył również zespoły Zen i Nirwana. Po okresie grania w klubach studenckich Waglewski z grupą muzyków o płynnym składzie eksperymentował z własnymi pomysłami kompozytorskimi w klimacie zbliżonymi do twórczości Mahavishnu Orchestra. Jednocześnie jako muzyk sesyjny brał udział w nagraniu wielu płyt. Muzyczną karierę przerwało wcielenie Waglewskiego w 1978 roku do wojska.
[edytuj] Osjan
„ | Kiedy poszedłem do wojska nagle zacząłem myśleć nad tym wszystkim co dotychczas robiłem, to był taki cios w głowę. Przypadkiem wtedy zaplątałem się w zespół Osjan i jak się okazało nie był to przypadek, ponieważ była to grupa, z którą najdłużej pracowałem i nauczyłem się w niej bardzo dużo. Wówczas zerwałem z kręgiem profesjonalnych muzyków i zacząłem się poruszać w zupełnie innym świecie, w obszarze innej muzyki. To był początek pewnego procesu, zacząłem nabierać pewności w tym co robiłem. (...) W Osjanie zostałem postawiony w takiej sytuacji, że po minimalnej ilości prób, znalazłem się sam na scenie i musiałem zagrać 10 minut solo bez nagłośnienia, tylko sama akustyczna gitara. Wtedy musiałem zagrać jakieś ważne opowiadanie, nie najszybciej czy najwolniej tylko coś o sobie. | ” |
— Wojciech Waglewski, Miesięcznik Non Stop 1986 |
[edytuj] Hołdys, I Ching i MWNH
W latach 1982-1983 zachęcony przez Zbigniewa Hołdysa wziął udział w sesji I Ching w ramach której Waglewski udzielał się nie tylko jako gitarzysta ale również jako kompozytor (Milo) a nawet wokalista (Ja płonę).
„ | Zbyszek zadecydował o tym, w sposób dosyć brutalny, za co mu jestem wdzięczny do końca życia, że wydobyłem z siebie głos. Było to moim marzeniem od dłuższego czasu i w chwili kiedy wreszcie wydobyłem ten głos miałem już formułę całego grania. | ” |
— Wojciech Waglewski, Miesięcznik Non Stop 1986 |
Współpraca Waglewski-Hołdys przebiegała na tyle harmonijnie, że po rozmowach w czasie wspólnie spędzonych wakacji muzycy postanowili powołać do życia nowy zespół. W ten sposób z sesji I Ching wyłoniła się w roku 1984 grupa Morawski Waglewski Nowicki Hołdys.
[edytuj] Voo Voo
W roku 1985 w radio pojawiły się nagrania zapowiadane jako "Morawski Waglewski Nowicki Hołdys bez Hołdysa" które następnie zaczęto sygnować inicjałami lidera, Wojtka Waglewskiego. W ten sposób w mediach rozpoczął funkcjonowanie zespół Voo Voo, z którym Wojciech Waglewski złączył nierozerwalnie następne lata swojej działalności będąc nie tylko jego założycielem ale i liderem.
[edytuj] Kariera solowa
Niezależnie od głównego nurtu swojej działalności z zespołem Voo Voo Waglewski kontynuował swoją działalność solową. Poza dedykowaną żonie Grażynie osobistą płytą Gra-Żonie komponował muzykę teatralną i filmową z czego część ukazała się na płytach (np. Jasne błękitne okna).
[edytuj] Współpraca z innymi artystami
Współpracował z takimi artystami jak Raz, Dwa, Trzy, Kazik, T.Love, Martyna Jakubowicz, Renata Przemyk, Lech Janerka, Edyta Bartosiewicz, Atrakcyjny Kazimierz, Justyna Steczkowska, Antonina Krzysztoń, Natalia Korczakowska, Kayah czy Maria Peszek.
Specjalnością Wojtka Waglewskiego stały się duety. Występował m.in. z Tomaszem Stańko, Maciejem Maleńczukiem, Mateuszem Pospieszalskim, Maciejem Sobczakiem. W planach ma płytę z Leszkiem Możdżerem.
[edytuj] Dyskografia
[edytuj] Dyskografia solowa
- Waglewski Gra-żonie
- Muzyka od środka (muzyka do filmu Kroniki domowe)
- Jasne błękitne okna (muzyka do filmu Jasne błękitne okna)
- Koledzy – wspólnie z Maciejem Maleńczukiem
- Męska muzyka – wspólnie z synami: Fiszem i Emade
[edytuj] W ramach Voo Voo
- Tytus, Romek i A'Tomek wśród złodziei marzeń
- gitary, wokal
- muzyka i słowa w utworach "Ja muszę to mieć", "Marzeniowóz", "Szaruga", "Siedem osiem siedem", "Omal nie pękła mi łepetyna", "O dużo za dużo"
- muzyka w utworach "Skrzypki szybkie", "Skrzypki wolne"
- XX Cz.1
- gitary, tampura, syntezatory, śpiew, słowa
- muzyka i słowa w utworach "Pic", "Sedno", "Niemowa", "Siadaj pan", "Większa połowa", "Dusza rusza", "Lustro", "Kręcę", "Dziewczynko chłopczyku", "Ckni się", "Tu i tam bywam", "Nie muszę musieć", "Napity", "Leję po państwu", "Kula hula", "Wagle"
- słowa w utworach "Karim", "Państwo się znudziło", "Sej"
- 21
- Tischner
- gitary, śpiew, produkcja muzyczna
- muzyka w utworach "Filozofia dramatu", "Czas", "Na początku..."
[edytuj] Producent muzyczny
- Tribute to Eric Clapton
- gitary i produkcja utworów "Wielka słabość", "Crossroads", "Ain't That Loving You", "Wrapping Paper", "After Midnight", "Blues 4 rano", "Travelling East"
- "To nic złego" – muzyka, słowa, gitary, śpiew, produkcja
[edytuj] Muzyka filmowa
- Stan wewnętrzny – wykonanie muzyki
- Jasne błękitne okna – wykonanie muzyki
[edytuj] Gościnnie
- Kazik Spalam się
- gitara
- Fisz Na wylot
- Pan Yapa i magiczna załoga
- gitara w utworach "Magiczna załoga", "Urodziny małego czarodzieja", "Smoczy twist", "Dwa utopce"
- cuica w utworze "Mambo Bazyliszek"
- Nick Cave i przyjaciele W moich ramionach
- śpiew i gitara w utworze "Krwawa prawa dłoń"
- Justyna Steczkowska Alkimja
- quikka
- Zespół Reprezentacyjny Kumple to grunt
- śpiew w utworze "Król"
- Renata Przemyk Tylko kobieta
- gitara w utworach "Ten taniec" oraz "Ostatni z zielonych"
- Andrzej i Eliza Drzewo rodzinne
- gitara w utworze "Czerwone lata"
- Krystyna Prońko 1980
- gitara
- Stanisław Wenglorz Dziś dotarłem do rozstajnych dróg
- gitara
- Stanisław Soyka Radioaktywny
- gitara w utworze "Monolog pajaca"
- Maryla Rodowicz Absolutnie nic
- gitara
- Martyna Jakubowicz Patchwork
- gitara, mandolina
[edytuj] Wydawnictwa przekrojowe i okolicznościowe
- I Ching
- "Miss Propagandiss" – przemówienie na gitarze
- "Dyktator" – gitara solo
- "Nie będzie nas" – gitara
- "Ja płonę" – muzyka, gitara, śpiew
- "Wojna chudych z grubymi" – mandolina
- "Gazeta" – gitara
- "Różne rozmowy z życiem" – gitara "bottleneck"
- "Super Ego" – gitara
- "Milo" – muzyka i słowa w wymyślonym przez siebie języku, gitara, śpiew
- "Kołysanka dla misiaków" – gitary
- ...jak zwyciężać mamy. Artyści polscy w hołdzie Mazurkowi Dąbrowskiego
- Wśród nocnej ciszy...
- "Hopsa bratkowie" – gitara
- "Przybieżeli do Betlejem pasterze!" – gitara
- Dzieci z Brodą
- "Czuwaj Wiaro!" – gitara
- "Halo Halo Dzieci Europy" – gitary
- List do R. na 12 głosów – Dżem
- "Kiepska gra (akustycznie)" – gitara
- "Kim jestem – jestem sobie" – gitara, śpiew
- Polskie gitary grają Hendrixa
- "The Wind Cries Mary" – gitara
[edytuj] Inne
- Sygnał dźwiękowy serwisu Bielszy Odcień Bluesa
[edytuj] Kompozytor
[edytuj] Nagrody i wyróżnienia
- 1994 – Fryderyki 1994 – kompozytor
- 1995 – Paszport Polityki
- 2005 – Fryderyki 2005 – produkcja
- 2007 – nominacja do nagrody im. Mateusza Święcickiego za całokształt twórczości
- 2008 – Fryderyki 2008 – Kompozytor Roku