Jiřina Hauková

Z Wikipedii

Jiřina Hauková (ur. 27 stycznia 1919 w Přerov, zm. 15 grudnia 2005), poetka czeska.

Była córką Karola, wydawcy i dziennikarza lokalnej gazety w Přerov. Ukończyła tamtejsze gimnazjum, podjęła następnie studia filozoficzne w Brnie. Pracowała również w gazecie "Obzor" ("Horyzont") w Přerov. Studia, przerwane w czasie II wojny światowej, kontynuowała później na Uniwersytecie Karola w Pradze (ukończyła w 1949). Podjęła następnie pracę w Ministerstwie Informacji, a od 1950 zajęła się literaturą.

Jako poetka była związana z Grupą 42 (Skupina 42), obok m.in. Ivana Blatnego i swojego męża, krytyka literackiego Jindřicha Chalupecký'ego. Po 1968 była objęta cenzorskim zakazem publikacji, jej utwory ukazywały się w drugim obiegu lub poza krajem. Była cenioną tłumaczką literatury angielskiej, m.in. Edgara Allana Poe, T. S. Eliota, Emily Dickinson, Johna Keatsa, Dylana Thomasa.

W 1996 wspólnie ze Zbynkiem Hejdą otrzymała nagrodę literacką im. Jaroslava Seiferta za całokształt twórczości. Na język polski była tłumaczona przez Leszka Engelkinga.

Opublikowała tomy poezji:

• Přísluní (1943)
• Cizí pokoj (1946)
• Oheň ve sněhu (1958)
• Rozvodí času (1970)
• Spodní proudy (1988 wydanie poza Czechosłowacją, 1992 wydanie krajowe)
• Motýl a smrt (1990)
• Světlo září (1995)
• Mozaika z vedřin (1997)
• Večerní sprška