Jojakim (król Judy)
Z Wikipedii
Jojakim, Jehojachim (wł. Eliakim lub Eljakim) - postać biblijna ze Starego Testamentu.
Syn Jozjasza, król Judy w latach 609-597 przed Chr. Został królem dzięki faraonowi Necho II i musiał płacić mu daninę. Jojakim zniweczył wszelkie dobro wypracowane przez swego ojca, był chciwy i okrutny. Spalił zwój z proroctwami Jeremiasza. Kiedy zbuntował się przeciwko Babilonowi, Juda została podbita. Pojawia się w 2 Księdze Królewskiej 24,1-7, 2 Księdze Kronik 36,4-8 oraz w Księdze Jeremiasza 22,18 nn.; 26; 36.
Zobacz też: Władcy i namiestnicy starożytnego Izraela/Judy/Judei
Źródło: Słownik postaci biblijnych na Biblia.net.pl
