Jordan z Saksonii
Z Wikipedii
Bł. Jordan z Saksonii (ur. ok. 1190 w Burgbergu w Westfalii, zm. 13 lutego 1237 na Morzu Śródziemnym), dominikanin, następca Św. Dominika na stanowisku generała zakonu.
Studiował teologię w Paryżu. Tam, 12 lutego 1220, wstąpił do zakonu, otrzymując habit z rąk bł. Reginalda. Rok później został mianowany prowincjałem w Lombardii. W 1222 r. przejął kierowanie zakonem po śmierci Św. Dominika, którego zresztą znał osobiście. Jako przełożony kontynuował dzieło założyciela zgromadzenia, często wizytując klasztory, prowadząc z nimi intensywną korespondencję i organizując przyklasztorne szkoły teologiczne. Zasłynął jako wybitny kaznodzieja – jedno z jego kazań skłoniło Alberta Wielkiego do przystąpienia do dominikanów. W ciągu 15 lat swoich rządów z 30 konwentów pomnożył liczbę domów zakonnych do 300, a liczbę współbraci z 300 powiększył do 4000! Doprowadził do rozwoju zakonu i jego ekspansji w Niemczech, Szwajcarii oraz Danii.
Był autorem Libellus de principiis Ordinis Prædicatorum (Książeczka o początkach Zakonu Kaznodziejów), które do dziś pozostaje głównym źródłem informacji o życiu Św. Dominika i początkach dominikanów.
Zginął w katastrofie morskiej u wybrzeży Syrii, kiedy wracał z Ziemi Świętej, gdzie wizytował prowincję. Uznany za błogosławionego przez papieża Leona XII 10 maja 1826.
| Poprzednik Św. Dominik |
 |
Generał zakonu dominikanów |
|
Następca św. Rajmund z Penyafort |
