Joseph Schumpeter
Z Wikipedii
Joseph Alois Schumpeter (ur. 8 lutego 1883 w Třešť, zm. 8 stycznia 1950) - austriacki ekonomista, uważany za jednego z najwybitniejszych ekonomistów XX wieku.
Studiował pod kierunkiem Eugena von Böhm-Bawerka, na wydziale prawa Uniwersytetu Wiedeńskiego. Później wykładał na uniwersytetach w Czerniowcach i w Grazu. W latach 1919-1920 był ministrem finansów trapionej powojennym kryzysem Austrii, w latach 1920-1924 - prezes Biedermann Banku. W latach 1925-1932 wykładowca Uniwersytetu w Bonn. Od roku 1932 aż do śmierci wykładał w Harvardzie.
Założyciel Towarzystwa Ekonometrycznego (1933), autor głośnej teorii wzrostu gospodarczego i cyklów koniunkturalnych indukowanych przez przełomowe innowacje, teorii postępującej transformacji kapitalizmu w socjalizm, historyk myśli ekonomicznej. Był zwolennikiem tezy o dominującej roli elit i wybitnych jednostek w rozwoju społeczno-gospodarczym. Dostrzegał pozytywny wpływ monopoli, a właściwie konkurencji monopolistycznej na gospodarkę, gdyż uważał, że to głównie wielkie korporacje stać na prowadzenie badań, które są jednym ze źródeł innowacji, będących motorem wzrostu gospodarczego.
Ciekawostką jest, że ambicją Schumpetera było zostanie największym ekonomistą na świecie, najlepszym jeźdźcem w Austrii i najlepszym kochankiem w Wiedniu.
Znani uczniowie i współpracownicy Schumpetera to m.in. Paul Samuelson, Paul M. Sweezy, Oskar Lange, James Tobin.
W 1986 roku powstało International Joseph A. Schumpeter Society, z siedzibą w Augsburgu
[edytuj] Ważniejsze prace
- Teoria rozwoju gospodarczego (1911)
- Kryzys państwa podatków (1918)
- Cykle koniunkturalne (1939)
- Kapitalizm, socjalizm, demokracja (1942)
- Historia analizy ekonomicznej (1950)
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Źródła
- Adam Glapiński "Kapitalizm, demokracja i kryzys państwa podatków", Szkoła Główna Handlowa w Warszawie, Warszawa 2004
