Jozafat (król Judy)
Z Wikipedii
Jozafat, Jehoszafat, (hebr. יְהוֹשָׁפָט Jehosaphat; zm. ok. 848 p.n.e.) - król Judy z dynastii Dawida.
Syn Asy króla Judy i Azuby. Po śmierci ojca został królem Judy. Jako daty panowania podaje się lata 870-848 p.n.e.[1], 870/869-848 p.n.e.[2] i 871-847 p.n.e.[3].
W polityce zagranicznej odnosił szereg sukcesów. Sprzymierzył się z izraelskim królem Achabem. Ustanowił też króla (lub namiestnika) w Edomie. Wysłał także flotę do Ofiru po złoto - ta jednak zatonęła. W polityce wewnętrznej popierał monoteistyczny kult Jahwe. Przeprowadził reformę sądownictwa.
Po jego śmierci rządy objął jego syn Joram. Oprócz Jorama Jozafat miał jeszcze sześciu synów: Azariasza (I), Jechiela, Zachariasza, Azariasza (II), Mikaela i Szefatiasza.
Wymieniony w Ewangelii według Mateusza w rodowodzie Józefa z Nazaretu.
Przypisy
- ↑ James B. Pritchard, Wielki Atlas Biblijny, Oficyna Wydawnicza "Vocatio", Warszawa 1994, ISBN 83-85435-47-6, str. 9.
- ↑ Cz. P. Bosak, Postacie Nowego Testamentu. Słownik-konkordancja, Poznań-Pelplin 1996, s. 398.
- ↑ J. E. Morby, Dynastie świata, Kraków 1995, ISBN 83-7006-263-6, s. 50.
[edytuj] Bibliografia
- Bosak P. Cz., Postacie Nowego Testamentu. Słownik-konkordancja, Poznań - Pelplin 1996, s. 398.
