Józef z Nazaretu
Z Wikipedii
Święty Józef z Nazaretu (hebr. יוֹסֵף) – opiekun Jezusa, mąż Najświętszej Maryi Panny, często nazywany również jej Oblubieńcem.
Spis treści |
[edytuj] Życie (wg Ewangelii)
Niewiele wiadomo o świętym Józefie. Głównymi źródłami wiedzy są Ewangelie. Niektóre apokryfy np. Protoewangelia Jakuba, Ewangelia Tomasza, Historia Józefa Cieśli mówią również o św. Józefie, ale informacje tam zawarte są zbyt fantastyczne, by uznać je za prawdziwe. Ewangelie wg św. Mateusza i wg św. Łukasza podają dwa różne rodowody Jezusa - oba podające pochodzenie św. Józefa od króla Dawida z pokolenia Judy. Według tradycji katolickiej Mateusz (rozdz. 1) podaje rodowód św. Józefa, a Łukasz (rozdz. 3) rodowód Maryi.
"Po zaślubinach Matki (Jezusa), Maryi, z Józefem, wpierw nim zamieszkali razem, znalazła się brzemienną za sprawą Ducha Świętego." Mt 1:18 (BT) Józef chciał potajemnie oddalić Maryję, ponieważ wiedział, że nie jest ojcem dziecka, we śnie jednak otrzymał nakaz aby przyjął ją do siebie i nadał mającemu się narodzić chłopcu imię Jezus. Według żydowskiego prawa ojciec dziecka mógł nadać mu imię – czynność ta była uznaniem dziecka za swoje. To Bóg nadał imię Jezusowi, ale przed ludźmi uczynił to Józef i on jest uważany za ziemskiego ojca przez współziomków („czyż nie jest On synem cieśli?” Mt 13,55). Józef przyjmuje do swego domu w Nazarecie Maryję.
Zanim jeszcze urodziła syna ukazało się zarządzenie Cezara Augusta o spisie ludności. Każdy mieszkaniec spisywany jest w miejscu swego urodzenia, więc Józef udaje się z rodziną w podróż do judzkiego Betlejem, skąd pochodził. (Łk 2, 1nn). Gdy dotarli na miejsce Maryja urodziła Jezusa i położyła w żłobie, nie było bowiem dla nich miejsca w gospodzie. Św. Józef był świadkiem pokłonu pasterzy nowo narodzonemu dziecięciu. Po ośmiu dniach obrzezano dziecię, a potem zaniesiono do Jerozolimy, by przedstawić je Panu i złożyć ofiarę wykupującą. Złożyli ofiarę ubogich – parę synogarlic lub dwa gołębie – co by wskazywało, że nie byli zamożni.
Mateusz (Mt 2,nn) relacjonuje pokłon mędrców ze Wschodu w Betlejem. Nie wiadomo ile lat miał wówczas Jezus. Józef we śnie otrzymał nakaz natychmiastowego udania się do Egiptu, by ochronić życie Jezusa, tak też uczynił; powrócili dopiero po ponownym śnie Józefa, który dowiedział się, że Herod nie żyje. Osiedli w Nazarecie w Galilei.
Łukasz relacjonuje jeszcze obecność Józefa, gdy dwunastoletni Jezus zagubił się podczas pierwszej pielgrzymki do Jerozolimy (Łk 2,42). Później ewangelie o nim milczą, najprawdopodobniej nie żył już, gdy Jezus rozpoczynał działalność publiczną.
[edytuj] Święto
W kościele prawosławnym jego święto przypada w grudniu.
19 marca obchodzone jest jego święto w kościele anglikańskim, ewangelickim i katolickim.
W kościele katolickim jest to uroczystość.
1 maja katolicy obchodzą również wspomnienie dowolne świętego Józefa robotnika.
Cały marzec jest poświęcony świętemu Józefowi, a dniem tygodnia, w którym się go wspomina jest środa.
[edytuj] Św. Józef w liturgii Kościoła katolickiego
Liturgiczne święto św. Józefa po raz pierwszy spotykamy w IV w. w klasztorze św. Saby pod Jerozolimą. W zachodnim chrześcijaństwie zaczęło przyjmować się powoli po VIII wieku. Dopiero papież Sykstus IV w 1479 r. wprowadził je do brewiarza i mszału rzymskiego. W XVII wieku, Papież Grzegorz XV rozszerzył je na cały Kościół.
Na początku XIX wieku przełożeni generalni 43 zakonów oficjalnie złożyli prośbę w Stolicy Apostolskiej o utworzenie nowego święta Opieki świętego Józefa nad Kościołem Chrystusa. W 1847 ustanowił je papież Pius IX, było obchodzone w trzecią niedzielę po Wielkanocy, papież Pius X podniósł je w 1913 r. do rangi uroczystości I klasy. W 1955 natomiast papież Pius XII zniósł je by wprowadzić nowe tej samej klasy tj. „Świętego Józefa Pracownika” na 1 maja. W 1969 r. reforma liturgiczna zmienił rangę tego święta do wspomnienia dowolnego.
8 grudnia 1870 r. papież Pius IX ogłosił św. Józefa patronem Kościoła Powszechnego.
W 1903 papież Leon XIII wydał pierwszą w dziejach Kościoła encyklikę o św. Józefie QUAMQUAM PLURIES o nabożeństwie do św. Józefa. Papież Pius X zatwierdził Litanię do świętego Józefa do publicznego odmawiania. W 1919, papież Benedykt XV dodał osobną prefację do Mszy o św. Józefie.
Papież Jan XXIII wprowadził imię św. Józefa do Kanonu Rzymskiego (Pierwszej Modlitwy Eucharystycznej).
[edytuj] Patron
- Rodzin, ojców, kobiet w ciąży;
- Kościoła Powszechnego - ogłosił go papież Pius IX, 8 grudnia 1870 r.
- Umierających;
- Robotników;
- Obu Ameryk i tzw. Nowego Świata;
- Krajów takich jak:
- regionów:
- miast i diecezji:
- Krakowa,
- Kalisza,
- Florencji,
- Turynu,
- Baton Rouge,
- Buffalo w Nowym Jorku,
- Cheyenne w Wyoming,
- Louisville w Kentucky,
- Nashville w Tennessee,
- San Jose w Kalifornii,
- Sioux Falls w Południowej Dakocie,
- diecezji kujawsko-kaliskiej,
- diecezji włocławskiej,
- diecezji łódzkiej,
- diecezji kaliskiej
[edytuj] Ikonografia
Święty Józef przedstawiany jest:
- z Maryją i Jezusem - obraz świętej Rodziny;
- w scenach: w szopce betlejemskiej, ofiarowania w świątyni, przy pokłonie Mędrców ze Wschodu, ucieczki do Egiptu, znalezienia dwunastoletniego Jezusa w świątyni;
- z Jezusem - trzyma Go na ręku lub stoi obok Niego;
- sam z narzędziami cieśli lub lilią - symbolem czystości.
