Julian Ochorowicz

Z Wikipedii

Julian Leopold Ochorowicz (ur. 23 lutego 1850 w Radzyminie, zm. 1 maja 1917 w Warszawie) – polski wynalazca, filozof, psycholog, poeta i publicysta. Teoretyk pozytywizmu.

Był synem Juliana i Jadwigi z d. Sumińskiej.

Studiował w Szkole Głównej, następnie na Uniwersytecie Warszawskim, który ukończył w 1871 roku. W roku 1873 obronił dokorat w Lipsku (zatytułowany był O warunkach świadomości). Po powrocie do Warszawy, w latach 1874-1875 był redaktorem naczelnym pisma "Niwa". Od roku 1881 docent psychologii i filozofii przyrody (Uniwersytet we Lwowie). Habilitację uzyskał za rozprawę zatytułowaną Rozwój filozoficznych i chemicznych pojęć o atomach. W 1882 roku wysłany do Paryża, przebywał tam kilka lat. Później powrócił do Warszawy, od 1900 był prezesem Kasy Literackiej. Publikował swe prace z działu pedagogiki w Encyklopedii Wychowawczej. Prowadził psychologiczne badania empiryczne, badał również zagadnienia z dziedziny hipnotyzmu, telepatii, także okultyzmu. Jako poeta publikował w "Przeglądzie Tygodniowym" pod pseudonimem "Julian Mohort".

W 1877 opracował teoretyczne zagadnienie telewizji monochromatycznej (ekran zbudowany z żarówek, które wyświetlają obraz nadawany obraz zamieniony na zbiór punktów). W 1885 kilkakrotnie prezentował udoskonalony przez siebie telefon (w Paryżu - połączył budynek Ministerstwa Poczty i Telegrafów z gmachem Opery Paryskiej oddalonym o 4 km, na Wystawie Powszechnej w Antwerpii połączył się z oddaloną o 45 km Brukselą, a w Petersburgu - z oddalonym o 320 km Bołgoje). Oprócz rozważań filozoficznych podjął szereg interesujących badań, głównie technicznych (wynalazki mikrofonów, aparatów do przenoszenia na odległość dźwięku i światła, stąd uważany jest za prekursora radia i telewizji) oraz z zakresu parapsychologii (dużo doświadczeń z tej dziedziny przeprowadzał w Wiśle).

Do Wisły przyjechał po raz pierwszy w 1899 roku. Wspólnie z Bogdanem Hoffem zbudował kilka willi-pensjonatów: "Maja", "Placówka", "Sokół", a murowana "Ochorowiczówka" istnieje do dnia dzisiejszego na ul. Ochorowicza (na Dzielnicach). Dużo fotografował. Zapraszał znamienitych gości m.in. Bolesława Prusa (to na jego cześć jedną z willi nazwał "Placówką"), Stanisława Reymonta (w Wiśle napisał on pierwszy tom "Chłopów"). W 1905, razem z ks. bp. Bursche i Bogdanem Hoffem był współzałożycielem Towarzystwa Miłośników Wisły. Bibliotece wiślańskiej ofiarował ok. 600 tomów książek. Jego zasługi do rozwoju Wisły jako letniska są bardzo duże. Mieszkając w Wiśle nie przerywał swojej pracy naukowej - w specjalnie wybudowanym laboratorium przeprowadzał szereg doświadczeń z zakresu hipnozy, mediuizmu co nie zawsze podobało się mieszkańcom.

Pojawił się także w postaci Juliana Ochockiego w "Lalce" Bolesława Prusa (z którym się przyjaźnił).

Twierdził, że pozytywistą można nazwać każdego, czyje oświadczenia oparte są dającymi się sprawdzić faktami- człowieka, który nie dyskutuje nad prawami wątpliwymi bez należytych kwalifikacji i który nigdy nie mówi o rzeczach niedostępnych.

[edytuj] Książki i publikacje

• 1872 - Wstęp i pogląd ogólny na filozofię pozytywną
• 1869 - Jak należy badać duszę? Czyli o metodzie badań psychologicznych
• 1870 - Miłość, zbrodnia, wiara i moralność. Kilka studiów z psychologii kryminalnej
• 1876 - Z dziennika psychologa
• 1877 - O twórczości poetyckiej ze stanowiska psychologii
• 1898 - Wiedza tajemna w Egipcie (opowiadanie historyczno-przyrodnicze); Istota bytu (legenda historyczno-filozoficzna)
• 1911 - Układ genetyczny pierwiastków
• 1917 - Psychologia, pedagogika, etyka. Przyczynki do usiłowań naszego odrodzenia narodowego

[edytuj] Bibliografia

• Cienciała T., Julian Ochorowicz (1850-1917), "Kalendarz Cieszyński 2002", Cieszyn 2001, s. 222-224
• Polski Słownik Biograficzny, hasło "Ochorowicz Julian Leopold" tom 23, ss. 499-505