Julian z Eklanum
Z Wikipedii
Julian z Eklanum (V/VI wiek) - wczesnochrześcijański pisarz łaciński, zwolennik Pelagiusza. Odebrał staranne wykształcenie w klasycznej retoryce. Na przełomie lat 415/416 został biskupem Eklanum w Italii. W roku 418 wraz z innymi biskupami italskimi odmówił podpisania Listu-wezwania potępiającego pelagianizm. W roku 419 został złożony z urzędu i udał się na zesłanie na Wschód, gdzie zajmował się egzegezą i polemiką z poglądami Augustyna z Hippony. W ostatnim okresie swojego życia Julian przebywał w południowej Galii. Zmarł przed 455 rokiem.
[edytuj] Pisma
Zachowały się dość duże fragemty pism polemicznych skierowanych przeciw Augustynowi. Są to: Ad Turbantium i Ad Florum. Spośród dzieł egzegetycznych przypisuje się Julianowi Komentarz do proroków mniejszych i Komentarz do Księgi Hioba. Natomiast Juliana Kometarz do Psalmów jest przekładem na język łaciński Komentarza do Psalmów autorstwa Teodora z Mopsuestii. W mniejszych fragmentach zachowały się lisy do Augustyna.
[edytuj] Źródło
- Wincenty Myszor, Julian z Eklanum, [w:] César Vidal Manzanares, Pisarze wczesnochrześcijańscy I-VII w., wyd. Verbinum, Warszawa 2001.