Kalendarz kościelny

Z Wikipedii

Zasugerowano, aby artykuł Rok liturgiczny zintegrować z tym artykułem lub sekcją.

Kalendarz kościelny to kalendarz używany w Kościele katolickim i w niektórych innych kościołach chrześcijańskich, oparty na dwu systemach rachuby czasu: słonecznym, w którym długość roku obliczeniowego pokrywa się z rokiem w kalendarzu gregoriańskim i księżycowym, według którego oblicza się czas obchodzenia świąt Wielkanocnych i następnych, liczonych od Wielkanocy, kolejnych świąt.

Kalendarz kościelny dzielony jest na dwie części – Bożego Narodzenia od pierwszej niedzieli adwentu do soboty przed niedzielą siedemdziesiątnicy oraz Wielkanocy – od niedzieli siedemdziesiątnicy do soboty przed pierwszą niedzielą adwentową.

Boże Narodzenie jest świętem stałym i przypada w dzień 25 grudnia, podczas gdy Wielkanoc jest świętem ruchomym i przypada w pierwszą niedzielę po pierwszej pełni od równonocy wiosennej 21 marca. 70 dni przed Wielkanocą przypada niedziela siedemdziesiątnicy rozpoczynająca okres Przygotowania, a 40 dni przed Wielkanocą przypada Popielec, od którego zaczyna się Wielki Post.

Święta Bożego Narodzenia poprzedza okres adwentu rozpoczynający się w niedzielę najbliższą dnia św. Andrzeja Apostoła (30 listopada), a jej zakończenie następuje w wigilię Bożego Narodzenia, 24 grudnia. Wraz z pierwszą niedzielą adwentu rozpoczyna się nowy rok liturgiczny.

Daty kalendarza kościelnego określane są przy pomocy imion patronów, których święto jest danego dnia obchodzone.