Kaplica św. Jacka w Oświęcimiu
Z Wikipedii
Kaplica św. Jacka w Oświęcimiu - część dawnego klasztoru dominikańskiego, który powstał w pierwszej połowie XIV wieku. W klasztorze pełniła funkcję kapitularza (miejsce zebrań i narad zakonników). Usytuowana jest na południe od Kościoła Matki Bożej Wspomożenia Wiernych. Zbudowana z cegły, prostokątna, dwuprzęsłowa, sklepiona krzyżowo z żebrami. Profil żeber jest nieskomplikowany, zworniki sklepienne są okrągłe, wsporniki o formie ostrosłupa. Pod kaplicą znajduje się krypta. Na zewnątrz kaplica opięta jest szkarpami. W elewacjach wschodniej, południowej i północnej po dwa okna, zamknięte łukiem półokrągłym. Jedyne wejście od strony zachodniej, drzwi metalowe z blachy, półokrągłe.
W czasie restauracji w 1894 nakryta została dachem siodłowym, zamkniętym szczytami z wnękami. Projekt architektoniczny restauracji kaplicy, jak i kościoła, wykonał krakowski architekt Sławomir Odrzywolski-Nałęcz. Wewnątrz znajduje się epitafium zmarłego w 1656 Mikołaja Mstowskiego. Prawdopodobnie krypta była miejscem pochówku panów oświęcimskich, m.in. księcia Władysława I Oświęcimskiego i jego żony Eufrozyny – fundatorów klasztoru.
Podczas najazdu szwedzkiego założenie klasztorne zamieniono na koszary. Potem zniszczenia dopełnił pożar miasta w 1863. Teraz refektarz jest kaplicą, a jej wezwanie (św. Jacka) nawiązuje do tradycji dominikańskiej.
