Kaplica św. Jerzego w Słupsku

Z Wikipedii

[edytuj] Kaplica św. Jerzego w Słupsku

Kaplica przyszpitalna - kaplica pełniła ponad wszystko rolę kościoła przyszpitalnego. Choroby średniowiecza, które mogły zdziesiątkować mieszkańców miasta, to choroby zakaźne, np. trąd. Szpitale zatem mieściły się poza murami miasta aby zmniejszyć niebezpieczeństwo zarazy. Kościół przyszpitalny miał więc szczególne głównie duchowe znaczenie dla chorych, tworzących swoje społeczności.

Położenie kaplicy szpitalnej św. Jerzego - nie jest przypadkowe. Jest to miejsce strategiczne bo wypada u zbiegu starożytnych dróg. Jest położona przy trakcie szczecińskim, tuż przy brodzie (po drugiej stronie rzeki Słupi było wcześniej słowiańskie grodzisko). Sylwetka tego budynku to lądowy znak pozwalający rozpoznać jednoznacznie miejsce. Kaplica jakkolwiek nie wyznaczała traktu wodnego jednak była widoczna wyraźnie z drogi, z Gdańska i ze Szczecina, a także z drogi na południe. Położenie pierwotne co do przebiegu ulic pokazuje dość dobrze stara mapa, którą znaleźć łatwo w zbiorach muzeum: http://www.muzeum.slupsk.pl/i1pl.htm Zasadę lokalizacji i budowy kościołów przybliża też opis dla kościoła szpitalnego w biskupiej Chełmży.

Kaplica św. Jerzego - pochodzi zapewne 1. poł. XV w., jest zbudowana z cegły. Dopiero w latach 1492, 1493 - wzmiankowana była wikaria w kaplicy św. Jerzego, znajdującej się poza murami (Klempin, nr 655, s. 77-78; nr 986, s. 120).

Opis architektoniczny - [...] Na rzucie nieumiarowego ośmioboku. Wokół centralnej przestrzeni osiem głębokich arkadowych wnęk, sklepionych kolebkowo. Między wnękami masywne półfilary na rzucie trójkąta. W licu filarów załamane kątowo lizeny; w załamaniach służki wiązkowe, trójdzielne, z półkolistymi wspornikami. Krawędzie wnęk i lizen fazowane. Na osi wejścia nisza ołtarzowa z wnęką w grubości muru od pn.-wsch. Elewacje ujęte ramami z kształtek: trójwałkowej, wydzielającej lizeny w narożach, półwałkowej w cokole i gzymsie wieńczącym oraz wałkowej i wklęski u podstawy listwy pod gzymsem. Okna koliste w obramieniach półwałkowych. Portal zachodni czterouskokowy, bogato profilowany.

Odnowiona 1610. Sklepienie i zapewne wieża zwieńczenia zniszczone pożarem 1681. Kopulasty dach z latarnią 1689. Przeniesiona do parku przy południowym narożu Starego Miasta 1912. Dach z gontu 1960. [...] ^[1]