Karabin Daewoo K2

Z Wikipedii

K2
karabin K2 z kolba rozłożoną
Dane podstawowe
Państwo	Korea Południowa
Producent	Daewoo Precision Industries
Rodzaj	karabin szturmowy
Historia
Prototypy	1982
Produkcja seryjna	1984 - do chwili obecnej
Dane techniczne
Kaliber	5,56 mm
Nabój	5,56 x 45 mm NATO
Wymiary
Długość	737 mm (z kolbą złożoną) 990 mm (z kolbą rozłożoną)
Długość lufy	457 mm
Masa
broni	3,35 kg (niezaładowany)
Inne
Szybkostrzelność teoretyczna	960-970 strz./min

K2 - produkowany przez koreańską firmę Daewoo Precision Industries karabin szturmowy.

[edytuj] Historia konstrukcji

Podobnie jak w wielu innych krajach Azji Południowo-Wschodniej, tak i w Korei przez wiele lat podstawowym uzbrojeniem żołnierzy piechoty był karabin M16. Początkowo był on kupowany w USA, później produkowany na licencji nabytej od Colt Patent Firearm Mfg. Co (od 1973). W 1982 koncern Daewoo przejął produkujące broń strzelecką państwowe zakłady w Pusan i utworzył spółkę Daewoo Precision Industries, zajmującą się produkcją broni strzeleckiej. Następnym krokiem było podjęcie decyzji o rozpoczęciu prac nad nowymi broniami: karabinem i karabinkiem. Odmiennie niż w przypadku innych konstrukcji, gdzie karabinek jest po prostu skróconym karabinem i ma identyczne jak karabin mechanizmy wewnętrzne, karabin, K2 i karabinek K1 mają odmienną konstrukcję.

[edytuj] Wersje karabinu K2

• K2 - wersja standardowa
• Max-2 - (inna nazwa AR-100(C)) karabin samopowtarzalny przeznaczony na rynek cywilny USA. Dystrybutorem była firma Stoeger Industries.
• DR 200 - karabin samopowtarzalny przeznaczony na rynek cywilny USA. Karabin miał kolbę stałą połączoną z chwytem pistoletowym i nie posiadał tłumika płomieni. Przed wprowadzeniem zakazu sprzedaży "broni szturmowych" sprzedawana była także wersja karabinu DR 200 z ramową kolbą składaną. Dystrybutorem była firma Kimber of America.
• DR 300 - karabin samopowtarzalny, odmiana DR 200 kalibru 7,62 x 43 mm.

[edytuj] Opis konstrukcji

Karabinek K2 jest indywidualną bronią samoczynno-samopowtarzalną. Zasada działania oparta o wykorzystanie energii gazów prochowych odprowadzanych przez boczny otwór lufy. Energia gazów prochowych przekazywana przez tłok gazowy o długim ruchu. Ryglowanie przez obrót zamka. Suwadło podparte jest od tyłu przez pojedynczą sprężynę powrotną. Mechanizm spustowy kurkowy umożliwia strzelanie ogniem pojedynczym, seriami trójstrzałowymi i ogniem ciągłym. Dźwignia przełącznika rodzaju ognia po lewej stronie broni pełni jednocześnie funkcję dźwigni bezpiecznika. Zasilanie z dwurzędowych magazynków łukowych o pojemności 30 naboi (magazynki zamienne z magazynkami M16). Po wystrzeleniu ostatniego naboju z magazynka zamek zatrzymuje się w tylnym położeniu. Do jego zwalniania służy przycisk po lewej stronie broni. Otwarte przyrządy celownicze składają się z muszki w osłonie i celownika przeziernikowego. Kolba z tworzywa sztucznego składana na prawą stronę broni. Lufa wyposażona w tłumik płomieni pełniący również funkcję osłabiacza podrzutu.