Karabin maszynowy Hotchkiss wz.25
Z Wikipedii
| Hotchkiss wz. 25 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo |  Francja |
| Rodzaj | ciężki karabin maszynowy |
| Historia | |
| Produkcja seryjna | 1925 |
| Wyprodukowano | 1000 egz. |
| Dane techniczne | |
| Kaliber | 7,92 mm |
| Nabój | 7,92 x 57 mm Mauser |
| Wymiary | |
| Długość | 1289 mm |
| Długość lufy | 775 mm |
| Masa | |
| karabinu właściwego | 23,8 kg |
| Inne | |
| Prędkość pocz. pocisku | 800 m/s |
| Szybkostrzelność teoretyczna | 480 strz./min |
Hotchkiss wz. 1925 - polska wersja karabinu maszynowego Hotchkiss Mle 14. Zmiany we wzorze 25 w stosunku do pierwowzoru (Mle 14) dotyczą, poza przekalibrowaniem na przyjęty na uzbrojenie WP nabój Mausera 7,92 x 57, tłumika ognia, donośnika taśmy, czółka zamka i krótszej o 2 cm lufy. Natomiast sporne i niewyjaśnione jest, gdzie owe zmiany były dokonywane, czy w Polsce, czy we Francji.
Na przełomie lat 1924/25 zamówiono 1000 sztuk tych karabinów. Zastosowanie polskiej amunicji, której pociski miały płaszcze stalowe, powodowało szybkie przegrzewanie się luf w trakcie strzelania i skutkowało szybkim zużyciem lufy. Częstym uszkodzeniom ulegały także zbyt słabe nogi podstawy a brak uchwytów ułatwiających przenoszenie broni utrudniał transport karabinu i zmniejszał jego manewrowość na polu walki.
Dalszych zakupów nie kontynuowano, a na uzbrojenie przyjęto ckm wz. 1930 oparty na konstrukcji ckm Browning M1917. Zakupione już ckm Hotchkiss wz. 1925 zostały przydzielone na pewien czas oddziałom kawalerii, ale także ta formacja Wojska Polskiego dość szybko wycofałą je z uzbrojenia. Część zakupionych karabinów maszynowych została użyta jako pokładowe karabiny maszynowe w polskich pojazdach pancernych (np. samochodach pancernych wz. 29 i wz. 34 oraz tankietkach TK-3 i TKS).
