Karl Behr
Z Wikipedii
Karl Howell Behr (30 maja 1885, Brooklyn, Nowy Jork - 15 października 1949 w Nowym Jorku), tenisista amerykański.
W 1907 dotarł do finału Wimbledonu w grze podwójnej i został powołany do reprezentacji daviscupowej; w parze z Bealsem Wrightem zdołali pokonać mistrzów Wimbledonu, Australijczyków Normana Brookesa i Tony Wildinga w deblu, nie wystarczyło to jednak do końcowego zwycięstwa w meczu USA-Australia. W tym samym roku Behr dotarł do IV rundy Wimbledonu w grze pojedynczej, gdzie uległ Brookesowi.
W 1904 zdobył mistrzostwo międzyuczelniane USA w deblu. Siedmiokrotnie notowany w czołowej dziesiątce w USA (między 1906 i 1915), w tym jako nr 3 w 1907 i 1914. W 1912 przeżył katastrofę Titanica.
Pośmiertnie został uhonorowany miejscem w Międzynarodowej Tenisowej Hall of Fame (1969).
