Karl Brandt

Z Wikipedii

Karl Brandt (ur. 8 stycznia 1904, zm. 2 czerwca 1948), osobisty lekarz Adolfa Hitlera.

Kierował programem eutanazji w III Rzeszy od 1939 i jako Główny Komisarz do spraw Zdrowia i Higieny Rzeszy był zaangażowany w prowadzenie eksperymentów medycznych na ludziach wraz ze swoim przełożonym Wernerem Heyde i innymi. Urodził się w Mühlhausen. Lekarzem medycyny został w 1928. Do NSDAP wstąpił w styczniu 1932, członkiem SA został w 1933. Do SS wstąpił w 1934 i otrzymał stopień SS-Untersturmführera. Od lata 1934 był lekarzem osobistym Hitlera. Otrzymywał regularne awanse w SS, w styczniu 1943 otrzymał stopień SS-Brigadeführera. 16 kwietnia 1945 został aresztowany przez Gestapo i skazany na karę śmierci przez sąd w Berlinie; zwolniony z więzienia rozkazem Doenitza z 2 maja 1945. 23 maja został aresztowany przez Brytyjczyków.

Był sądzony wraz z 22 innymi lekarzami w tzw. procesie lekarzy w Pałacu Sprawiedliwości w Norymberdze. Proces rozpoczął się 9 grudnia 1946. Brandt został oskarżony o "szczególną odpowiedzialność i udział w eksperymentach medycznych", takich jak m.in. umieszczanie ludzi w lodowatej wodzie na długi czas, eksperymentach dotyczących żółtaczki i malarii, transplantacji kości, sterylizacji w związku z planowaniem oraz przeprowadzaniem Programu Eutanazji T-4 III Rzeszy.

Wyrok został ogłoszony 19 sierpnia 1947. Brandt i sześciu innych oskarżonych zostało skazanych na śmierć przez powieszenie (wszystkie wyroki wykonane zostały w więzieniu w Landsbergu 2 czerwca 1948), dziewięciu oskarżonych zostało skazanych na 15 lat pozbawienia wolności, a siedmiu uniewinniono.