Karol Bogucki
Z Wikipedii
ks. Karol Bogucki (ur. 26 stycznia 1868 we wsi Folwarki Małe k. Brodów, zm. prawdopodobnie w kwietniu/maju 1941 Chersoniu) – polski ksiądz i generał brygady, dziekan generalny Wojska Polskiego.
[edytuj] Biografia
Kształcił się w Brodach (ukończył gimnazjum w 1889 i studia teologiczne we Lwowie w 1893.
Był kapelanem armii austriackiej od 1903, także na frontach I wojny światowej (11 Dywizja Piechoty na Froncie Galicyjskim 1914 - 1916). W listopadzie 1916 został skierowany do Generalnego Gubernatorstwa do Kielc, gdzie doczekał sie upadku monarchii Austro - Węgierskiej.
W Wojsku Polskim od września 1918; początkowo był kapelanem Szpitala Wojennego we Lwowie, potem dziekanem DOK II Lublin. W latach 1923-1928 szef duszpasterstwa wojskowego DOK VI Lwów, dziekan generalny - z 1.VI.1919, następnie do maja 1929 roku ta sama funkcja w DOK VII Poznań. Od 31 maja 1929 roku w stanie spoczynku.
Mieszkał w Brodach i we Lwowie, zajmował sie działalnością charytatywna i społeczną (prowadził katechezę, w 1936 uruchomił fundację stypendialną własnego imienia).
Po kampanii wrześniowej aresztowany przez NKWD. Wyciągnęli go z więzienia przyjaciele z dziecięcych lat Żydzi. aresztowano go po raz drugi. Z Brodów przewieziony do Lwowa, a stamtąd zesłany w głąb Rosji do Chersonia, gdzie przebywał w jednej celi z gen. Mariuszem Zaruskim i zmarł w maju/czerwcu po 1941 roku. Najpierw zmarł gen. Zaruski, a po kilku dniach gen. Bogucki. Obydwaj pochowani zostali w zbiorowych mogiłach na cmentarzu więziennym, którego już nie ma.
[edytuj] Źródła
- T. Kryska Karski S. Żurakowski Generałowie Polski Niepodległej, wyd.: Editions Spotkania Warszawa 1991
- H. P Kosk Generalicja polska, t. 1, wyd.: Oficyna Wydawnicza "Ajaks" Pruszków 1998
