Kathleen Ferrier

Z Wikipedii

Kathleen Ferrier (ur. 22 kwietnia 1912 w Blackburn – zm. 8 października 1953 w Londynie) jedna z najbardziej popularnych śpiewaczek dwudziestego wieku w Wielkiej Brytanii.

Już od najmłodszych lat lubiła muzykę i umiała grać na pianine. Jednak w wieku 14 lat musiała zakończyć szkołę i rozpocząć życie zawodowe jako telefonistka. Po wyjściu za mąż za urzędnika bankowego przeniosła się do miasta Carlisle w Szkocji i tam często brała udział w lokalnych festiwalach pianistycznych.

Mąż założył się z nią kiedyś o szylinga, że nie zakwalifikuje się do festiwalu. Kathleen zakład przyjęła, wzięła udział w festiwalu jako śpiewaczka i pianistka, zdobywając pierwszą nagrodę w obu kategoriach. W ten sposób rozpoczęła się jej kariera zawodowa jako pianistki i artystki koncertowej. Z czasem rozwiodła się z mężem, który nie wierzył w jej zdolności muzyczne.

Jedną z osób, która usłyszała jej śpiew, był dyrygent Malcolm Sargent. Za jego radą studiowała naukę śpiewu w Londynie. Ferrier w ciągu kilku lat stała się jedną z czołowych artystek koncertowych świata. Była również entuzjastką tradycyjnych, angielskich piosenek, które śpiewała na wielu koncertach.

Po wojnie pojawiała się regularnie na scenie koncertowej. Grała również główną rolę w operze Benjamina Brittena "Pogwałcenie Lukrecji". Była to jedna z dwóch ról operowych w jakich zagrała.

Na początku lat 50 Kathleen Ferrier była ciężko chora. Umarła na raka piersi w roku 1953 mając zaledwie 41 lat. Jej przedwczesna śmierć była szokiem dla jej wielbicieli. Po jej śmierci utworzono specjalny fundusz im. Kathleen Ferrier, który co roku przyznaje stypendia dla najbardziej uzdolnionych w dziedzinie muzyki.