Kazimiera Niewiarowska
Z Wikipedii
Kazimiera Niewiarowska (ur. 1890, zm. 1 lipca 1927 w Wilnie) - polska śpiewaczka operetkowa.
Debiutowała w Kaliszu w 1911, później występowała w Warszawie. W latach 1915-1922 przebywała w Rosji. Po powrocie do Polski występowała na scenach warszawskich. Lata 20. XX w. były trudne dla operetki, publiczność zdobywano adaptując pomysły zaczerpnięte z rewii. Artystka została zapamiętana ze względu na kontrowersyjne występy, w 1924 wystąpiła nago w sztuce Najpiękniejsza z kobiet, budząc falę emocji w warszawskiej prasie[1]. W innej sztuce Perły Kleopatry śpiewała arię z żywym wężem na szyi, w Mariecie zatańczyła tango na tacy, umieszczonej na głowach statystów. Wystąpiła w kilku filmach: Ach te spodnie (1914) i Kiedy kobieta zdradza męża (1924). Zmarła w wyniku rozległych oparzeń, jakim uległa przypadkowo zapalając spirytus, którym czyściła suknię[2].
