Kazimiera Zawistowska
Z Wikipedii
Kazimiera Zawistowska z domu Jasińska (ur. 1870 w Rasztowicach [Раштівці] na Podolu, zm. 28 lutego 1902 w Krakowie) - polska poetka młodopolska i tłumaczka.
Córka ziemianiny i publicysty, po odebraniu gruntowego domowego wykształcenia podróżowała m.in. do Szwajcarii i Włoch. Po powrocie wyszła za mąż za ziemianina Stanisława Jastrzębca-Zawistowskiego i zamieszkała z nim w Supranówce (Супранівка, Podole).
Utrzymywała ścisłe kontakty z lwowskim i krakowskim środowiskiem literackim. Publikowała w literackich czasopismach krakowskich i warszawskich ("Życie", "Krytyka" i "Chimera"), erotyki i pejzażowe wiersze z życia wsi podolskiej oraz przekłady wierszy belgijskich i francuskich symbolistów (m.in. Charlesa Baudelaire'a).
Po przedwczesnej śmierci poetki ukazał się w 1903 zbiór jej poezji z przedmową Zenona Przesmyckiego.
