Zenon Przesmycki
Z Wikipedii
Zenon Przesmycki pseud. Miriam, Jan Żagiel (ur. 22 grudnia 1861 w Radzyniu Podlaskim, zm. 17 października 1944 w Warszawie) - polski poeta, tłumacz, krytyk literacki i artystyczny okresu Młodej Polski. Przedstawiciel parnasizmu.
[edytuj] Życie
Gimnazjum ukończył ze złotym medalem, następnie studiował we Włoszech, Czechach, Francji, Anglii. W latach 1887-1888 redaktor "Życia" warszawskiego; pismo to miało wpływ na rozwój modernizmu w Polsce. W Warszawie Przesmycki ukończył studia prawnicze. W latach 1889-1900 przebywał w Paryżu i Wiedniu, po powrocie na ziemie polskie był w Krakowie ponownie redaktorem "Życia", tym razem krakowskiego. 1901-1907 redagował pismo literackie "Chimera". W dwudziestoleciu międzywojennym był krótko ministrem kultury i sztuki (1919), a także prezesem Polskiego Towarzystwa Ochrony Prawa Autorskiego.
Członek Polskiej Akademii Literatury, tłumacz poezji, popularyzator Norwida. Uważał sztukę za środek uszlachetniania ludzkości.
Pochodził z rodziny szlacheckiej pieczętującej się herbem Paprzyca.
Od 1905 roku był żonaty z Anielą Hoene; dzieci nie miał.
[edytuj] Twórczość
Autor m.in. zbioru poezji Z czary młodości (1893). Zenon Przesmycki tłumaczył m.in. wiersze Rimbauda, Edgara Poego, Maeterlincka czy Mallarmego.
