Kazimierz Popiołek
Z Wikipedii
Kazimierz Popiołek (ur. 25 lutego 1903 w Cieszynie, zm. 28 grudnia 1986 w Katowicach) – polski historyk, profesor Uniwersytetu Wrocławskiego, Jagiellońskiego i Śląskiego, badacz dziejów nowożytnych i najnowszych Śląska.
Był synem Franciszka Popiołka. Ukończył studia na Uniwersytecie Jagiellońskim. Do wybuchu II wojny światowej był nauczycielem w szkołach średnich na Śląsku. W czasie wojny przebywał w Warszawie, gdzie brał udział w tajnym nauczaniu. Był uczestnikiem powstania warszawskiego, został aresztowany w 1944 i następnie przebywał w obozach koncentracyjnych w Gross Rosen i w Litomierzycach.
Po wojnie był pracownikiem naukowym Instytutu Śląskiego oraz kierownikiem Zakładu Historii Śląska Instytutu Historii Polskiej Akademii Nauk. Był profesorem Uniwersytetu Wrocławskiego (1955-1964), dyrektorem Śląskiego Instytutu Naukowego, a następnie profesorem i prorektorem Uniwersytetu Jagiellońskiego. Współorganizator i pierwszy rektor Uniwersytetu Śląskiego (1968-1973). Doktor honoris causa Uniwersytetu Śląskiego (1977). Aula w budynku Wydziału Nauk Społecznych UŚ jest nazwana jego imieniem. Kazimierz Popiołek został pochowany na na cmentarzu w Katowicach.
[edytuj] Główne prace
wybór
- Trzecie powstanie śląskie (1946)
- Tragedia Śląska w czasie rewolucji husyckiej (1419-1435), Warszawa 1947
- Śląsk w oczach Gestapo (1948)
- Śląsk w oczach okupanta (1958)
- Górnego Śląska droga do wolności (1967)
- Śląskie dzieje, Warszawa-Kraków PWN 1976
- Historia Śląska od pradziejów do 1945 roku, Śląski Inst. Naukowy 1984 ISBN 83-216-0151-0
- Polskie dzieje Śląska, Instytut Śląski w Opolu 1986
