Kielich mszalny

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga dopracowania zgodnie z zaleceniami edycyjnymi. Należy w nim poprawić: uogólnić hasło - informacje tutaj zamieszczone tyczą się tylko obrządku rzymskiego w Kościele katolickim, a dotyczą chrześcijan różnych Kościołów i tradycji . Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.

Kielich mszalny (Calix sacrificus) - w Kościele katolickim, obok pateny, podstawowe naczynie liturgiczne używanie w czasie mszy i służące do spożywania konsekrowanego wina (Krwi Pańskiej).

Powinien być wykonany z metalu szlachetnego (nie korodującego). Jeżeli wykonany jest z innego materiału powinien mieć złocone wnętrze czary. Taka zasada stosowana jest od czasów średniowiecza i ma obecnie potwierdzenie w dokumencie "Ogólne wprowadzenia do Mszału Rzymskiego" (OWMR). Szacunek do tego naczynia pokazuje również tzw. Kielich Św. Wojciecha stanowiący zabytek początków polskiej państwowości i znajdujący się w Muzeum Archidiecezji Gnieźnieńskiej. Kielich ten nie jest wykonany ze złota, jak to było już wówczas powszechnie stosowane, a jest raczej kubkiem wykonanym ze szlachetnego kamienia. Miało to uchronić misję Św. Wojciecha przed napadami rabunkowymi Prusów przy jednoczesnym szacunku do samego naczynia. Ponieważ w późniejszym czasie kubek ten uległ rozbiciu, dla zachowania pamięci, okuto go i wyposażono w trzon oraz podstawę. W czasie liturgii kielich mszalny zaopatrzony jest tzw. bieliznę, którą stanowią: puryfikaterz, palka, korporał i welon. Do kielicha mszalnego należy również patena płaska oraz hostia położona na patenie.

W czasie liturgii posługa przy kielichu należy do diakona. Jeżeli liturgia odbywa się bez udziału diakona wówczas posługa ta należy do celebransa.