Kim Campbell

Z Wikipedii

Avril Phaedra Douglas Campbell znana jako Kim Campbell (ur. 10 marca 1947) - premier Kanady z ramienia Partii Konserwatywnej od 25 czerwca do 4 listopada 1993.

Kim Campbell ukończyła w 1983 studia w dziedzinie politologii na University of British Columbia. Potem kontynuowała edukację na London School of Economics na kierunku sowietologii. Była dwukrotnie zamężna i dwukrotnie rozwiedziona. W latach 1975 - 1988 zajmowała stanowiska profesora na University of British Columbia oraz Uniwersytecie Harvarda. Sprawowała także funkcję konsula Kanady w Los Angeles. W 1988 została wybrana do Izby Gmin Parlamentu Kanady. W latach 1989 - 1990 sprawowała funkcję ministra do spraw Indian, w 1990 - 1993 ministra sprawiedliwości i od 1993 ministra obrony.

25 czerwca po rezygnacji Briana Mulroney'a z przewodniczenia partii, niespodziewanie wygrała wybory partyjne i została pierwszą kobietą sprawującą władzę premiera Kanady.

Głównym zamierzeniem Kim Campell było poprawienie wizerunku Partii Konserwatywnej, nadszarpniętego u schyłku rządów jej poprzednika. Początkowo próby były bardzo udane. Fakt, że Campbell była pierwszą kobietą - premierem oraz jej zdecydowanie i energia, przysporzyły jej wiele popularności. W czasie intensywnej kampanii przedwyborczej zaczęła jednak tracić poparcie. Wynikało to z braku zdolności medialnych i licznych gaf. Jednak najgorsze było publiczne naśmiewanie się z niepełnosprawności swojego oponenta Jean Chrétiena, cierpiącego na częściowy paraliż twarzy. W efekcie doszło do bezprecedensowej klęski wyborczej. Partii Konserwatywnej udało się uzyskać zaledwie dwa mandaty w 35. Parlamencie Kanady. Kim Campbell musiała udać się na polityczną emeryturę.